Τω Αγνώστω Στρατιώτη ( ΠΟΥΛΛΟΣ Ανδρέας του Χρίστου )

 

       

Δε μπορεί∙ κάποια μάνα θα σε γέννησε∙
κάποια μάνα θα σε κλαίει σε μια γωνιά
της γης γοερά!
Στ ’αναφυλλητά της μέσα σίγουρα
που θα περιστρέφεται ένα όνομα∙
στο θρήνο της μέσα θ’ αναλύεται
σίγουρα κάποιο όνομα∙
τρυφερό σα νανούρισμα, θωπευτικό
σα φλοίσβισμα!
Όσο πρόχειρα και να σε θάψαν,
η μάνα σου δε τσιγκουνεύτηκε
τα  δάκρυα∙
στα ξόδεψε μέχρι στραγγίσματος∙
στα πρόσφερε μέχρι τη τελευταία
σταγόνα.
Όσο και να βιάστηκαν στο Γραφείο,
να σε διατυπώσουν στερεότυπα,
η μάνα σου σε ξεσφράγισε φορές
και φορές∙
φορές και φορές σ’ έφερε με το νου της
στη ζωή∙
φορές και φορές ξεψάχνισε κάθε
λεπτομέρεια της ζωής σου.
Όσο και να σε πέταξαν σε κοινό λάκκο,
η μάνα σου σ’ ακριβοπίθωσε στη
καρδιά της∙
κάθε που της λείπεις, βγάζει
τη καρδιά της
και σου μιλεί ∙
κάθε που αισθάνεται
μόνη σε βάζει αντίκρυ της
και σε ψιλοκουβεντιάζει…
 
ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ  ‘’ΕΠΙ ΤΩ ΘΑΝΑΤΩ ‘’
ΕΚΔΟΣΗ: 1994