Της ύπαρξής μου το κελί φρονώ
είναι κενό κι απόψε τ’ ανιχνεύω
κι απ’ το μεγάλο βάθος του κιοτεύω,
τ’ απέραντο και τόσο σκοτεινό!
Και όσο πιο βαθιά το εξερευνώ
τόσο τον εαυτό μου παγιδεύω
και φεύγω απ’ αυτόν και δραπετεύω,
να βρω τον γαλανό τον ουρανό!
Βρήκα τον μέσα κόσμο σε φθορά
από τον πανδαμάτορα τον χρόνο,
αλλά μπορώ και τον μετουσιώνω
και ξανανοίγω πάλι τα φτερά,
στ’ ανέσπερο το φως να βρω τροφή,
που τη ζωή μου εικονογραφεί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου