Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης υπήρξε μια από τις λαμπρότερες φυσιογνωμίες της Ελληνικής Επανάστασης. Η παρουσία και η δράση του υπήρξαν καθοριστικές σε κρίσιμες στιγμές του Αγώνα, ειδικότερα στην Πελοπόννησο, κυρίως στον στρατιωτικό, αλλά και στον πολιτικό τομέα. Γιος του Κωνσταντή Κολοκοτρώνη, γεννήθηκε, όπως αναφέρει ο ίδιο στα Απομνημονεύματά του, «εις τα 1770, Απριλίου 3, την Δευτέραν της Λαμπρής… εις ένα βουνό, εις ένα δέντρο αποκάτω, εις την παλαιάν Μεσσηνίαν, ονομαζόμενο Ραμαβούνι». Ο Γέρος του Μοριά, όπως ήταν το προσωνύμιό του, από τις πρώτες πολεμικές επιχειρήσεις είχε επιβληθεί ως κορυφαία στρατιωτική μορφή και ως ηγέτης των αγωνιστών της Πελοποννήσου. Με τις νίκες του είχε επιτύχει όχι μόνο τη σταθεροποίηση της Επανάστασης, αλλά και την ανόρθωση του ηθικού των διστακτικών και των απαισιόδοξων. Η κατάληψη της Τριπολιτσάς, η καταστροφή του Δράμαλη στα Δερβενάκια, ο κλεφτοπόλεμος με την στρατιά του Ιμπραήμ που ερήμωνε την Πελοπόννησο, αφήνοντας πίσω του νεκρούς και καμένη γη, είναι μερικά από τα κατορθώματά του που τον κατέστησαν ήρωα και αθάνατο στα μάτια του ελληνικού λαού.
Το ποίημα του κ. Δημήτρη Μπούτου που ακολουθεί είναι αφιερωμένο σ’ αυτόν τον σπουδαίο άντρα, και όχι μόνο.
(Εικόνα: Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Διονύσιος Τσόκος)
ΠΟΥ ’ΣΑΙ ΚΟΛΟΚΤΡΩΝΗ ΜΟΥ
Ελλάδα μου, πατρίδα μου, μη σκύβεις το κεφάλι,
φόρεσε αετού φτερά για να πετάξεις πάλι.
Τους ήρωές σου ξύπνα τους, πάρε τους έναν έναν
και πότισ’ τους μ’ αθάνατο κρασί του εικοσιένα.
Πού ’σαι Κολοκοτρώνη μου με όλο σου το ασκέρι
που τον εχθρό ετσάκιζες μ’ ένα σπαθί στο χέρι.
Κι εσύ βρε Μάρκο Μπότσαρη με τον Καραϊσκάκη
κι όλα τα παλικάρια σου, για να σας δω λιγάκι.
Και ο Θεός από ψηλά όπου τα πάντα βλέπει
Σ’ όσους μας έκαναν κακό να ρίξει αστροπελέκι.
Πού ’σαι Κολοκοτρώνη μου με όλο σου τ’ ασκέρι
που τον εχθρό ετσάκιζες μ’ ένα σπαθί στο χέρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου