σου δίνει η μοναξιά.
Ένα μοναχικό ψαροπούλι
σε μια τρικυμία,
ένα καράβι στοιχειό
τρελαίνει το κύμα.
Ναι, καταντήσαμε έτσι μόνοι
σ’ αυτή τη ζωή.
Σα φαντάσματα βλέπουμε
τους ανθρώπους.
Τους απλώνουμε το χέρι
και δεν τους ακουμπούμε.
Πώς καταντήσαμε έτσι μόνοι.
Σα σύννεφα που δεν μπορούν
ούτε να κλάψουν.
Σαν αντίκες παλαιοπωλείου
που κανείς δεν τις κοιτά.
Μόνοι μ’ έναν Άγνωστο Θεό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου