Τυλίγουν τα σώμα
Καθρέφτες αμείλικτοι
Του χρόνου.
Αδιέξοδη και πάλι τούτη η ροή.
Σμάρι ψιθύρων
Κάποτε λουσμένων με φως.
Γερνάει η αιωνιότητα άραγε;
Ως κι αυτή απόκαμε στις μέρες μας.
Κάποτε είχαμε στα μάτια τον ήλιο
Τα μάτια των εραστών ήταν ήλιοι.
Χωρίς ντροπή αντικρύζαμε το φως.
Πού πήγαν τα χρώματα;
Βουβές φαιές σιωπές
Τροβαδούροι στο φάσμα του Σύμπαντος.
Απόψε θα μετρήσω τ‘ άστρα
Μπορεί να είναι και σωστά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου