Κατάθεση Ψυχής

Τα υπαρξιακά

Απολαβή

Κι ο άνθρωπος είναι έρημος.
Κουβάρι που το παίρνουν οι άνεμοι
Αντίλαλος στου δάσους τη βοή
Σπουργίτι που ριγά μες τη βροχή.

Λίγο ψωμί καρτερά
να γεμίσει τα σπλάχνα
Λίγη αγάπη ζητά
ν' ανασάνει η καρδιά.

==================================

Εκτιμήσεις

Κλείσε τα μάτια σου
και χάνεται ο κόσμος.
Κλείσε τ' αυτιά σου
κι η άβυσσος της σιωπής.

Δέσε τα πόδια σου
και μακραίνει ο δρόμος.
Σφίξε τα χέρια σου
κι άπιαστος ο κόσμος.

====================================

Φθινοπωριάζει...

Φθινοπωριάζει
κι όπως χαράζει
ο νους σαλπάρει
για μακριά...

Tην πόρτα κλείσε
Τ' άρμενα λύσε
Tους κάβους μάζεψε
Σβήνει η στεριά.

Ταξίδεψέ μας
λευκό καράβι
Αρμένισέ μας
πέρα βαθιά

Κι όπου λιμάνι
βάζε σημάδι
για νέα αγάπη,
νέα χαρά.

Ταξίδεψέ μας
λευκό καράβι
Ανοιξε ιστία,
όμοια φτερά

Κι όπως πηγαίνεις
Να ανεβαίνεις
Ουράνια λάμψη,
ήλιου φωτιά.

Ουράνια τόξα
να `χεις στο πλάι
Τραγούδια, αρώματα,
φεγγοβολιά.

Κι όταν το βράδυ
πέφτει σκοτάδι
Λάμψε σαν άστρο
στη σιγαλιά.

Να κι η σελήνη
Πληγή που κλείνει
Και να `χει μπάτη
και ξαστεριά.

Ταξίδεψέ μας
λευκό καράβι
Διώξε τη λύπη,
φέρε χαρά.

=========================================

Αναγέννηση

Απ' το βιβλίο της ζωής διδάχτηκες
Την ιερή γνώση των γερόντων
Τη σοφία των μητέρων.

Φύλαξες στην καρδιά σου
οδηγό την αγάπη
Τους στοχασμούς σου τύλιξες
με το όραμα.

Ένιωσες το είναι σου
γεμάτο απ' το φως
Τα ιερά ευαγγέλια του έρωτα
μελέτησες.

Καταδύθηκες
στην άβυσσο της ψυχής
Τα μυστικά του χρόνου
σπούδασες.

Απ' του πόνου το κατώφλι
Απ' την κοιτίδα της γνώσης
Στις πηγές της αγάπης
ξεδίψασες

Κι αναδύεσαι αναγεννημένη...

===========================================

Αντιπαραθέσεις

Με τον έρωτα
εξορκίζουμε τον θάνατο,
με την τέχνη
και με την δημιουργία.

Με τη φιλία
εξορκίζουμε τη μοναξιά
Με την αγάπη
την αδιαφορία.

Με τα όνειρα
εξορκίζουμε τη θλίψη
Με τη ζωντάνια
την απελπισία.

Μπολιάζουμε τη ζωή
με το όραμα
Την απαντοχή μας
με την ελπίδα.

==============================================

Τα ερωτικά

Ερωτικά κύματα

Τον έρωτα ρουφώ
μέσα απ' τα μάτια σου
Την αγάπη μου σου στέλνω
σε οπτικά κύματα.
Ερωτικός δίαυλος
η διασταύρωση της ματιάς μας.

==============================================

Νυχτερινό

Με τ' αγέρι
σου στέλνω την αγάπη μου
Με τη λάμψη της σελήνης
το χαιρετισμό μου.

Στον παφλασμό των κυμάτων
αφήνω τις σκέψεις μου
για να έρθουν να σε συναντήσουν...

=============================================

Ερωτικές εκρήξεις

Τον έρωτα τρυγώ
μέσα απ' τα χείλη σου
Στην αγκαλιά σου
ξαποσταίνω τον πόθο μου.

Τα χέρια σου χαράσσουν
μονοπάτια στο κορμί μου
κι η ματιά σου
πλανεύει το βλέμμα μου.

Τρικάταρτο ο έρωτας.
Σε θαλάσσιες σπηλιές προσαράζει
Σε άγνωρα λιμάνια μας οδηγεί.

===========================================

Για την Αλμυρή

Ευτύχησα να ζήσω
έναν έρωτα τόσο μεγάλο!

Ευτύχησα να νιώσω
τα χέρια σου μέσα στις παλάμες μου,
τα χείλη σου πάνω στα δικά μου,
το τρέμουλο του έρωτα στο κορμάκι σου,
την τρυφεράδα των χτύπων της καρδιάς σου.

Ευτύχησα
να σε βλέπω να γελάς,
να σ' ακούω να μιλάς,
να σε κρατώ στην αγκαλιά μου.

Ευτύχησα
να κοιτάξω μες τα μάτια σου
κι ένιωσα
την άνοιξη στην καρδιά μου.

Ευτύχησα να ζήσω
έναν έρωτα τόσο μεγάλο!

=============================================

Επίκληση

Αθωρ
Τρυφερή Θεά
του Έρωτα και της Χαράς
Εσένα επικαλούμαι.

Εσένα,
που στο παρελθόν
μου γέλασες
κι άνοιξαν τα ουράνια.

Κι αν ήταν ίσως γραφτό
ο έρωτας να γίνει φαρμάκι
Έλα και πάλι κοντά μου
Αρωγός.

Σε μυστικές ερωτικές τελετές
Στο καθαρτήριο της ψυχής
Στου ήλιου τη φλόγα
Και στης σελήνης την άχλη

Στον ουράνιο βωμό
του έρωτα
Το αίμα της καρδιάς μου προσφέρω
για μια νέα Αγάπη.

================================================

Τα θλιμμένα

Πικρία

Τριανταφυλλιά είδα
Ρόδο πεθύμησα
Το χέρι μου κεντά.

======================================================

Η πίκρα του έρωτα

Κι η πίκρα
η πιο αβάσταγη
του έρωτα είναι
Του έρωτα
που μόνο αυτός
Κυρίαρχος
στο γέλιο και στο δάκρυ
είναι.

===================================================

Απογοήτευση

Σε ρυάκι
έσκυψα να δροσιστώ
Ποταμός
θέριεψε και με πνίγει.

===============================================

Απόγιομα στην Τήνο

Της Παναγιάς μέγα καντήλι
Στον Αγιο Μάρκο φυλακτά
Μονάχο του το τρεχαντήρι
ν' αντιπαλεύει τα στοιχειά.

Αγριεμένο το Αιγαίο
Σπάσανε οι κάβοι, τα σκοινιά
Γκρίζα τα ουράνια κι ούτε εφάνη
αχτίδα φως κι ήλιου χαρά.

Απώλειες, δάκρυα, αγωνία
Ανηφορίζω τα σκαλιά
Μονάχη, ξένη, λυπημένη
σε τόπο οικείο, γιορτής, χαράς.

Θρήνος που σκίζει τα ουράνια
Θρήνος που λιώνει την καρδιά
Και στο γερτό μου παραθύρι
άνεμος - θάνατος κτυπά.

============================================

Παράπονο

Κι αν μοιάζουν όλα τόσο μακρινά
το βλέμμα σου έχω πάντα στην καρδιά,
το γέλιο σου σαν άστρο φωτεινό,
το άμοιρο εκείνο σ' αγαπώ.

Φαντάζει τώρα μες τη μοναξιά
μια ψεύτικη κι ανώφελη χαρά,
μια σπίθα που αστράφτει ξαφνικά
χωρίς όμως να γίνεται φωτιά.

Τι το `θελες αυτό το σ' αγαπώ;
Μ' αγάπησες; Σ' αγάπησα κι εγώ;
Μονάχη μες στους δρόμους τριγυρνώ
κι αναρωτιέμαι που έφταιξα εγώ.

Τη λύση ας δώσει τώρα η σιγαλιά
πριν γίνει δάκρυ εκείνη η χαρά.
Τον πόνο μου κι αν σβήσω με ποτό
Μαχαίρι στην καρδιά το σ' αγαπώ.

================================================

Στο χρόνο και στο χώρο

Σούνιο

Ιστιοφόρα μακαρίζουν
γαλήνιο το πέλαγος
Στου ήλιου τη θέρμη
αφήνεται η μέρα.

Μυθολογίας κάλεσμα
η μνήμη προσφέρει.

Η αμεριμνησία του Θησέα
Η θλίψη της Αριάδνης
Η απόγνωση του Αιγέα.

Το κορμί του ίσως τσακίστηκε
πάνω στ' άγρια βράχια
και κυλώντας
με το αίμα του
τη θάλασσα έβαψε.

Ατυχής αυτοκτονία
Διευρυμένη ευαισθησία.

===========================================

Κασσάνδρα

Και την Κασσάνδρα;
Ποιος την ακούει την Κασσάνδρα;
Αυτήν που ο Θεός της όρισε
την καταφρόνια των ανθρώπων
για τα λεγόμενά της.
Των κακών προάγγελος
Της μοίρας η μούσα.

Και το βιασμό της
Ποια θα κλάψει για το βιασμό της;
Απ' το ναό της Θεάς καθώς έσυρε ο Αίας
με την ισχύ του φύλου του,
με το γόητρο του κατακτητή.

Η ταπείνωση της έλαχε
Παλλακίδα του Αγαμέμνονα
η μοίρα την όρισε.
Αδικο σφάγιο
Γραφτό ήταν να γενεί.

Και Κασσάνδρες;
Πόσες ακόμα Κασσάνδρες
στης ιστορίας τη ροή;

Του μισογυνισμού τα θύματα
Των ηττημένων η ταπείνωση.

===============================================

Διοτίμα

Την Απόλυτη Γνώση εγύρεψες
στου Λυκαίου Διός
την απρόσιτη σπηλιά.
Διοτίμα
Σπάζοντας φράγματα
Θεών και ανθρώπων
στη ζωή σου πορεύθηκες.

===================================================

Του Δειλινού

Γλυκειά η ώρα του δειλινού.
Η ώρα που ο ήλιος
ακουμπά στη θάλασσα
τα μυστικά, λες, να της κλέψει.

==================================================

Στις καμάρες του Αιγαίου

Στις καμάρες του Αιγαίου
να σταματήσει ο χρόνος,
στα μπλε πορτόφυλλα,
στα ξύλινα παραθυρόφυλλα.

Στον ιβίσκο
να σταματήσει ο χρόνος,
στο γιασεμί
και στο βασιλικό.

Στο γαλάζιο
να σταματήσει ο χρόνος,
στο γαλάζιο
και στο λευκό.

Δυο πήχες ν' απέχει
ο ουρανός απ' τα βράχια
κι από κάτω ν' απλώνεται
απέραντη θάλασσα.