Καρδιά χωρίς χτύπους
δεν έχει ήχους
όταν ψιλόβρεχε λέξεις στο χάραμα
συλλάβιζε από μνήμες τα ατέλειωτα
μεγέθη της οδύνης του.
Είχε ρουφήξει το άρωμα
απ΄το ερωτικό αλφάβητο του έρωτα
με τα παράνομα φιλιά
με τα αθώα μάτια που μες στα σκοτάδια
αντανακλούσε τόσο άπληστα το φως.
Τους στεναγμούς ανασαίνω για μένα
μόνο από σένα
μου έλεγε,
γιατί απ΄τα μαλαματένια δειλινά
ένας παράδεισος γεννιέται
από κρυστάλλινους ήχους.
Αχ, αυτά τα μάτια μου
πάλι θόλωσαν από ίσκιους
στου φιλιού τη λαχτάρα
και πλατάγιζε η νύχτα
πάνω σε αστερόεσσα.
Γρηγορία Πελεκούδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου