Αγάπησε τη μοναξιά σου και της νύχτας τη σιωπή
και με περισυλλογή, διαφέντεμα και ονειροπαρμό,
άπλωσέ τες απόψε χωρίς ενδοιασμούς και αναστολές,
μυστικό, απέραντο, λιόχαρο και ανθόσπαρτο κάμπο
για ν’ ακούσεις το γοργό ποδοβολητό της ψυχής σου,
να νιώσεις τα τρελά λαχτίσματα της καρδιάς σου
και να γευτείς την ομορφιά και τον πόθο του κορμιού σου
καθώς θα σμιλεύεις εκείνα τ’ απόμακρα κι ανέγγιχτα όρια
θα ευαγγελίζεσαι στα προσιτά και συνάγωγα όνειρα
προσκυνήτρα στο σμίξιμο του έρωτα με της ζωής τα κάλλη,
ιέρεια κι αφέντρα στα ένστικτα και τις ιερές ορμές,
χωρίς δισταγμούς , διλήμματα και πρέπουσες αναφορές,
ολοκληρωμένη κι ελεύθερη από ανομολόγητες ενοχές,
μακριά από περίεργα, αδηφάγα και βλάσφημα μάτια
και πέρα από βέβηλους οικτιρμούς και μαρασμού σημάδια.
*
Θα καταθέσω κι εγώ τη δική μου μοναξιά και σιγή,
σ’ έναν περίγυρο χωρίς περιθώρια και κενά, χωρίς φυγή
και θ’ αποσυρθώ ερημίτης στις εσχατιές των επιθυμιών,
γονυπετής στους τραβηγμένους ορίζοντες του νου
αναζητώντας τους δύσκολους και μυστικούς δρόμους
και θα τεντώνομαι ως κορφή χιονισμένου βουνού
να φτάνω και ν’ αγγίζω στη θαλπωρή των ματιών σου
τον έρωτα, την ύπαρξη, της λύτρωσης την αγάπη
και ν’ αφήνω την ψυχή μου κόκκινο σπασμένο ρόδι
να χύνεται, να πλημμυρίζει, να βάφει και να γλυκαίνει
την απαντοχή, το καρτέρεμα και τη μαρτυρία
καθώς θα σου παραδίδω καμβά και υφάδι τη ζωή μου,
δρόμο πλατύ τη δική σου να υφάνεις και να κεντήσεις
μαζί να κοινωνούμε στης μοναξιάς τη σπουδή , να είμαστε μαζί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου