ΘΕΟΣ ΣΥΓΧΩΡΕΣΕΙ / Σταυραετός / Β.Α

 

Άρχισαν να αναδεύονται τα φίδια
τριγύρω ρίχνοντας πηχτό φαρμάκι
με υψηλόφρονα και τεταμένα φρύδια
στης φτώχειας το απνευμάτιστο επίσφαλο κονάκι.
 
Των ψηφοδέλτιων σταυρών ανθοφορία
μες απ’ το καταχείμωνο μυρίζει
η ίδια η αφορεσμένη ψεύτικη ιστορία
σ’ ένα στητό Σαββατοκύριακο παράδοξα μυρίζει.
 
Με όπλο τους την άγνοια εγωϊσμένη
κανοναρχούν στη λειτουργία της απάτης
αργοπεθαίνει μια πατρίδα ξεχασμένη
στα βακχανάλια ερμαφρόδιτοι βογγούν κοντά της.
 
Εταίρες ξεμαλλιάζονται στα χτένια
οι καθρέφτες παραίτηση δηλώνουν
ανδροπρεπείς εις τύπον ισιάζουνε τα γένια
τη λογική τη φύση του ανθρώπου τη σπιλώνουν
 
κι ότι αρπάξουν ! Αξίωμα καταξίωση ή χρήμα
ή λίγες από του ματαίου  θώκου μέρες
χωρίς να υπολογίζουν της φυγής το κρίμα
όταν τυχοδιωκτισμού οι ευκαιριακοί δύουν αστέρες.
 
Αφήνοντας ξωπίσω ερείπια σχολεία
τάφους σπασμένους εκκλησίες κλειδωμένες
σκισμένα κίτρινα ληξίαρχα βιβλία
χωριά μ’ αγράμπελες γιομάτα στοιχειωμένες.
 
Κι οι ζωντανοί νεκροί στις πολιτείες χειροκροτάνε
την αναγεννημένη του θανάτου ελπίδα
πατριδοκτόνοι μοιράζουνε σιτάρι  και ζητάνε
να συγχωρήσουν όλοι μία που εξέπνευσε πατρίδα.
 
                                                                        Β.Α,