της ημέρας της νύχτας τιποτένιοι μικροί
με περήφανο βήμα σε ψευτόφωτα γνόφου
το μηδέν λιτανεύουν οι ενζώως νεκροί.
σε ανιστόρητη στέγη σε μια στέγη γιαπί
που διαβήκανε γέροι μπαλωμένοι αιώνες
στου κλαρίνου τον ήχο με τα πώς τα γιατί.
από γλέντι από ήχο από γέλιο απαλό
και η λήθη πλανεύτρα παραπίσω προσμένει
μια σβησμένη ευλογία για να πάει στο καλό.
μ’ εραστές διεστραμένους οιστρηλάτες καιρών
σ’ ολοσκότεινα μέσα ασοφίας παλάτια
των κυκνίων ασμάτων των κυκνίων χορών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου