Μυρίζει στην αυλή σου γιασεμί,
στο πλάι του και συ, το μπουγαρίνι,
το γέλιο σου κελαριστό σαν κρήνη,
και πάνω το φεγγάρι τ’ ασημί,
γι αυτή του παραδείσου την οσμή
σα μαγεμένο από τη σαγήνη,
κατέβηκε στης νύχτας τη γαλήνη
και λούζει το δικό σου το κορμί!
Αντάμα με το φως των αστεριών του,
το σώμα σου ρουφά το μελιχρόν του,
τ’ αγνό του φως και λάμπεις στη στιγμή,
τόσο γλυκιά σαν επί γης αστέρι,
σαν πνεύματος αγίου περιστέρι
κι εμένα πνίγουν ερωτοκαημοί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου