[ Μὲς στὸ μισο·ύ·πνι] / Μασμανίδης Ιωάννης

 Μὲς στὸ μισο·ύ·πνι

ἀδιάκοπα χτυπήματα

στὴν πόρτα

Ποιὸς νὰ εἶναι ὁ λόγος

αὐτῆς τῆς ἀνυπομονησίας

Ποιός χτυπᾶ

Δὲν ὑπάρχει κανεὶς οὔτε κἄν

καμιά ἀνάμνηση ζεστὴ νὰ ἀνοίξει

συρρικνώθηκαν βουβάθηκαν ὅλες

συντρίφτηκαν στὸ πατημένο χιόνι

κι αὐτὲς

Ποιὸς νὰ εἶναι

Οἱ ἄνθρωποι ἐξακολουθοῦν

καὶ πεθαίνουν

ἀδάκρυτοι μόνοι

Πίσω ἀπὸ τά γυαλιὰ ἀπὸ σκελετὸ ταρταρούγα

μιὰ ποταπὴ ἀπόγνωση μόνο βλέπω

Λὲς αὐτὴ νὰ χτυπᾶ

ἀδιάκοπα χτυπᾶ τὴν πόρτα

μπορεῖ σὰν ἑλικοειδὴ γραμμὴ καταχνιᾶς

ἤ σὰν διακεκομμένη γραμμὴ καπνοῦ

ἐκείνη ἡ μισοπεθαμένη ἀνάμνηση

ξώπετσα τὴν τελευταία σύσπαση νὰ ἀπόθεσε

στὴν πόρτα

τὴν μισοπεθαμένη ἀπόγνωση

μπορεῖ ἐκεῖνος ὁ κρατημένος βαθιὰ μου

λυγμός

ἀπὸ τὶς ἀναπόφευκτες μικροβλάβες

νὰ βρῆκε λασκαρισμένη τὴν πόρτα καὶ

ἀπὸ τὶς χαραμάδες τῶν χειλιῶν

βγῆκε

ἴσως πάλι γιὰ νὰ πάρει τὸ πακέτο

μὲ τὰ τσιγάρα του ὁ λυγμὸς ἐκεῖνος

ἔψαξε περίπτερο ἀνοιχτὸ καὶ δὲν βρῆκε

βγῆκε

χτύπησε τήν πόρτα

ἄνοιξα