1ον. Πού σμίγουν οι λέξεις κι ύστερα πώς γεννάνε
Της ανθρωπολαλιάς τον πόνο ξεματώνοντας ;;
Πνευματολούλουδες κι αμάραντες, σε ποια πηγή,
Σκυφτές, ξεδιπλωμένες μνήμες και μοσχοβολιές ;;
Ποιός τις μυρώνει κι ορθρίζει ο λόγος μήνυμα ;;
Στ΄ αρχαίο χορτάρι ποια στήλη ποίησης ξεχωρίζει ;;
Είναι βάθος αγάπης που κρούει το στήθος ;;
Φως ανερμήνευτο κι απρόσωπη τέφρα της νιότης ;;
2ον. Ήρθες του νόστου πρωτόπλαστη,
Με πλήρη εξάρτηση λέξεων,
Ευλογίας-αρμονίας-θανάτου !!
Όπως γιατρεύεις τις αποστάσεις
Κι απασφαλίζεις τις ιδέες,
Κύτταρο-φιλί-κάνιστρο !!
Με την αντιστροφή του ήλιου,
Με πλήρη αφύπνιση σώματος,
Ηδονής-υδρίας-απέραντης !!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου