ΤΟ ΦΡΕΝΑΡΙΣΜΑ

Προσγειώθηκε
μ' ένα οργίλο φρενάρισμα
στην αυλή
Βαριόταν να βγει από το κλουβί της
Κοίταζε τον φράχτη με το αγιόκλημα
αφηρημένα
Το γατί νιαούριζε παρακαλεστικά
Τρυφερούδι μου! είπε

Η συκιά την κατάλαβε
και της υποσχόταν μέλια
Μικρό μου καλοκαίρι
του Σεπτέμβρη
με τις ευώδεις τρίλιες
των στίχων που κρέμονται
στις κληματαριές σου
Σώσε με!

Η ζέστη την έπνιγε
Οι σκέψεις κυλούσανε σαν τον ιδρώτα
στην πλάτη
Γιατί δεν μπορούσε να κουνηθεί;
Έκλεισε τα μάτια
Η θάλασσα όρμησε στο κλουβί
Πνίξε με , της είπε
και μοίρασε με στους βυθούς
Ίσως ξέρουν να κρύβουν απαίδευτους ποιητές

Αγαπούσε τις λεωφόρους υψηλών ταχυτήτων
Το αδυσώπητο φρενάρισμα αναπόφευκτο
Αλλά αναμενόμενο
Αποφασιστικά βγήκε από το κλουβί της
Η ζωή γουργούριζε παρακλητικά σαν το γατί της
Ήταν έτοιμη να τη θωπεύσει τρυφερά πια
Της το χρωστούσε....

(''ΣΤΙΧΟΙ ΑΛΥΤΡΩΤΟΙ'' 2017-19)