ΤΟ ΜΕΤΡΗΜΑ

Μετρούσε βήματα
ένα μπροστά , δύο πίσω
τρία στο κενό
Βουτούσε στα κύματα
πνιγόταν στα σύννεφα
ανακάτευε τη χαίτη του ήλιου
καίγονταν τα χέρια της
πονούσε
γελούσε
ξαναμετρούσε
πέντε ''σ' αγαπώ''
έξι ''αντίο''
δεκάδες κηλίδες απόγνωσης
και μια κούπα οξειδωμένα δάκρυα

Μετρούσε τα δάχτυλα των χεριών της
Πάντα δύο λιγότερα
Της τα έφαγαν οι αποχαιρετισμοί
και οι αλμύρες των καημών
Τώρα δεν μετράει πια
Φτιάχνει μνήματα απο φύλλα τενεκέ
Ενταφιάζει λίγες αναιμικές ευτυχίες
δυο-τρεις αλειτούργητους έρωτες
και κάποια χλωμά ποιήματα
που ημιθανή γεννήθηκαν
τα καημένα

Τώρα στέκεται ακίνητη
στη δημοσιά
Με το χέρι στο μέτωπο άμυνα στο φως
με τα πέλματα διάτρητα
από πόνους
καρφιά διάσπαρτα
και με μια μικρή βαλίτσα
που χωράει μόνον τη σκιά της

Έτσι λειψή
έτσι φτωχή
έτσι διάφανη
θα ταξιδέψει ήσυχα
στην άγνωστη χώρα της ανεξερεύνητης ποίησης
ευελπιστώντας απλώς
την ισόβια σωτηρία της
από κάθε δολοφονικό της ζωής της μέτρημα ....

( ''ΣΤΙΧΟΙ ΑΛΥΤΡΩΤΟΙ'' 2017-19)