ΚΥΠΡΟΣ του Κωστή Παλαμά

Καλώς μας ήρθατε, παιδιά! Στην Κύπρο την αέρινη,

 Στη Μακαρία γη, 

Στάζει το μέλι διαλεχτό σαν πρώτα; Ακόμα γίνεται 

Τ' ολόγλυκο κρασί;   

Η χαρουπιά η ολόχλωρη λέει τα παληά και τ' άξια 

Της αργυρής εληάς; 

Και τ' αηδόνι τραγουδεί στην ευωδιά του λάδανου 

Τα πάθη της καρδιάς; 

Κ' οι ακρογιαλιές λαχταριστές, τ' αραξοβόλια ολόβαθα 

Και τ' ακροτόπια ορθά, 

Το καρτερούνε της θεάς το υπέρκαλο ξαγνάντεμα

 Και δεύτερη φορά; 

Καλώς μας ήρθατε παιδιά! Στην Κύπρο την πολύχαλκη, 

Στην καρποφόρα γη, 

Ακόμη η Μοίρα της οργής, η Μοίρα όλων των ώμορφων, 

Ξεσπάει και καταλεί; 

Λυσσάει με την αναβροχιά, με την ακρίδα μαίνεται, 

Χτυπάει με τη σκλαβιά; 

Στ' ωραίο πολύπαθο κορμί η αγνή ψυχή δεν έσβυσε; 

Πέστε το, εσείς παιδιά! 

Καλώς μας ήρθατε παιδιά, και φέρτε, κελαϊδίστε μας 

Το ευγενικό νησί. 

Μεσ' στη βαθειά της αγκαλιά μητέρα η άσπρη θάλασσα 

Να κρύψει εσέ ζητεί. 

Του κάκου στεριές πέλαγα, λαοί τρυγύρω σου ήμεροι 

Και βάρβαροι λαοί 

Σε είδανε, σε ωρέχτηκαν, και κατά σένα χύθηκαν 

Ασία και Αφρική. 

Ρωμαίους και Σαρακηνούς, Τούρκους και Φράγκους γνώρισες! 

Ω, Ροδαφνούσα εσύ, 

Από τη Δύσι ο βασιληάς κι' ο Ρήγας σ' ερωτεύτηκαν 

Απ' την Ανατολή. 

Κι' απ' τον καιρό που σε ηύρανε θαλασσομάχοι Φοίνικες, 

Ως τώρα που σοφά 

Πατάει σ' εσένα ο Βρεταννός, πολλούς αφέντες άλλαξες. 

Δεν άλλαξες καρδιά. 

Κ' είνε η καρδιά σου εσέ πιστή, και δένεις με γητέματα, 

Και πήραν από σε 

Μια ρίζα τα διαβατικά, και μοίρανε τ' αλλότρια 

Δική σου χάρη, ω ναι!

Και την Αστάρτη ξέγραψεν η θεία Ποθοκρατόρισσα 

Που γέννησαν οι αφροί, 

Κι' από της Τύρου το Μελκάρθ, και με τα σπλάγχνα σου έπλασες 

Τον Έλληνα Ηρακλή 

Κι' αφού πετάξαν οι θεοί, και της Παφίας απόμεινε 

Συντρίμματα ο βωμός, 

Η Ροδαφνούσα σου έφτασε, και γίνηκε τραγούδι σου, 

Και σ' άναψε, καϋμός. 

Και του Ηρακλή το ρόπαλον επήρε και κυνήγυσε 

Τον ξένο, εκδικητής. 

Κ' εσέ λημέρι του έκαμε, το κάλεσμα προσμένοντας 

Το μέγα, ο Διγενής. 

Κ' εσύ κρυφοζωντάνεψες, ωραίο νησί, και φύλαξες, 

Κ' εσύ τα προσκυνάς, 

Της Ρωμηοσύνης τα είδωλα. Της Ωμορφιάς το είδωλο

 Και της Παλληκαριάς. 

Από τα κέδρα του Όλυμπου σκαλίστε γοργοκάραβα, 

Ω Ακρίτα! Ω Ροδαφνού! 

Ή κάμετε καράβια σας τα ολάνθιστα κ' ολόδροσα 

Φτερούγια του Απριλιού! 

Και των Ελλάδων τα νεκρά ακρογιάλια γύρα φέρτε τα, 

Ξυπνήστε ένα βορειά, 

Απλώστε ένα τρικύμισμα, κι' αστράφτε εμπρός και μέσα μας 

Τα ωραία, τα δυνατά. 

Καλώς μας ήρθατε παιδιά! Σ' εσένα Κύπρο αέρινη, 

Ω Μακαρία γη, 

Πήγεν ο μέγας Έρωτας και χτύπησε, κι' ανάβρησε 

Θαυματουργή πηγή. 

Στοιχειό ωργισμένο την πηγή βαθειά την καταχώνιασε. 

Ω χέρι ονειρευτό 

Που πάντα σε προσμένουμε, ξεσκέπασε, και φέρε μας 

Το αθάνατο νερό! 

Καλώς μας ήρθατε, παιδιά! Στην Κύπρο την αέρινη, 

Στη Μακαρία γη. 

Στ' ωραίο πολύπαθο κορμί η αγνή ψυχή δεν έσβυσε.

 Και ζη, και ζη, και ζη!