ΑΛΛΑΔΕ ΜΥΣΤΑΙ / Σαλίβερος Νικόλας

Πρόλογος

Μέσα σε κάποιας θαλασσινής σπηλιάς το σκοτάδι,

Εκεί που η άβυσσος ταράζεται

Από την υποψία τη ύπαρξης μιας αχτιδας φωτός,

Γεννηθήκαμε-εγώ-θαλασσοπόρος με ψυχή και φρόνηση,

Και ένα γιούσουρι,με ζωή και μύθο.

Από όντας κοιτάξαμε τον ήλιο

Ζούμε ένα  ατέλειωτο αγώνα επικράτησης,

Μια αέναη μυσταγωγία αναγέννησης.

Πότε-πότε μια ανάσα λευκή –θαλασσινή,

Ξεπετιέται απ’τη σπηλιά,

Με την ελπίδα να σμίξει

Με την αδελφή της,πούναι στη στεριά

Και τότε μαζί, θεριό-λευκό

Να πετάξουν την λάσπη,

Που γεννά ο αγώνας αυτός

Και να διώξουν την μαυρίλα

Που έχει σκεπάσει χώμα και νερό.

Ουτοπικός σκοπός η επικράτηση,

Του αισθητού, πέπλου της αγάπης