Μούσα της Νύχτας

Μούσα της Νύχτας
Μούσα της Στέρησης
Της κυτταρικής μου μνήμης της Οργής
δαφνοστεφανωμένο
πολυαγαπητό
παιδί δικό σου είμαι και γώ
και στις αστραφτερές σου ασφάλτους
με ταραγμένη ενόραση απ' το αλκοόλ
την ψυχή μου αναβοσβύνω και καταπονώ
για την Τιμή σου
Μούσα των λεηλατημένων γηπέδων και συναυλιών
των άσπρων ίσκιων πρεζονιών
Μούσα των γκέτο της Σιωπής
των άγραφων δίκαιων νόμων
Το Λόγο μου Μούσα
κάνε γάργαρο νεράκι καθαρό
ύπνο μετάλλου θάλω να ψάλω
τα πάθη να ιστορήσω
γι' Αυτούς
που χωρίς σταλαγματιά νερό
σαν πέτρες μεγαλώσανε
και ψάχνοντας αντίστροφα
να βρούν νερό και φώς
πέτρινες ρίζες άπλωσαν
και άλωσαν
υπόγεια
κι αντίστροφα την πόλη