Συνομιλίες με τον Πενταδάκτυλο / ΠΟΥΛΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

Τον συναντάμε καμιά φορά στο δρόμο μας
και πάμε ν ‘ αλλάξουμε δρόμο, να μην πέσουμε
πάνω του∙ τότε είναι που πέφτει μ ‘όλο το βάρος
του πάνω μας, να μας κόψει μια και καλή το δρόμο!
 
Κι είναι τα δάκτυλα του σαν δάκτυλα πολύξερης
Αράχνης, π ‘όσο και να καταστρέψουν τους ιστούς της,
όλο και τους παίρνει από την αρχή, να μην αφήσει το σάλιο της
ποτέ να στερέψει !
 
Τρόπους που βρίσκουμε, για να το σκάμε από το βλέμμα του!
πόσες παραλλαγές, να μη μας ξεχωρίσει στο πλήθος
και μας ξετρυπώσει από τη τρύπα μας και μας στήσει
απέναντι του, να δηλωθούμε και να δηλώσουμε!
 
Είναι ψηλός και απότομος  και δεν παίρνει από κουβέντες !
κι απ ό,τι λένε, το βλέμμα του κόβει σαν σπαθί!
Πώς να συνομιλήσεις μαζί του μ όλα αυτά που σέρνουμε
 πίσω μας και μ έναν εαυτό κρυμμένο διαρκώς από πίσω μας!
 
Και φτάσαμε στο σημείο να τον εκλιπαρούμε να φορέσει
 τα ρούχα μας, να μας ανεβάσει ,έστω και σαν παλιάτσους,
στη ράχη του, να αισθανθούμε για λίγο το ύψος ή ,και το ρίγος του!
 
Αστείοι πού’μαστε! να περιμένουμε από ένα βουνό
και προπάντων έναν Πενταδάκτυλο – και τονίζω
το χαρακτηρισμό Πενταδάκτυλο- να κατέβει σε μας,
να μας ανεβάσει στο ύψος του∙ και το ακόμα χειρότερο
να σηκώσει το βάρος μας κάνοντας μας προς στιγμή
να αισθανθούμε απελεύθεροι!
 
Και δε ντρεπόμαστε που, έστω και σαν σκέψη
τον καλούμε να πάρει τη θέση μας,  αυτός να κάνει
εκείνο π ‘ούτε σαν σκέψη τολμούμε να κάνουμε!
 
ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ‘’ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΝΤΑΔΑΚΤΥΛΟ ‘’
ΕΚΔΟΣΗ: 2018