Θραύσμα οβίδας / ΠΟΥΛΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Προσευχόμουν από μέσα μου·
όχι από σφαίρα, θεέ μου·
καλύτερα από θραύσμα οβίδας.
Η σφαίρα δε λαθεύει·
σα σε βάλει στο στόχαστρο, δύσκολα
ξαστοχεί.
Με την οβίδα, μπορείς πάντα
να ελπίζεις·
και να πέσει δίπλα σου, μπορεί και
να μη σκάσει·
μπορεί να σφυρίξει
πάνω από το κεφάλι σου και να πάει
να πέσει κάπου αλλού·
ή ακόμα και να σκάσει
μπροστά σου,
έχεις ελπίδες τα θραύσματα της,
να μη σε βρουν,
να σκοτώσουν τον δίπλα σου.
Η οβίδα είναι σαν λαχνός
ή, και σαν δεκατριάρι·
μπορεί να σου χαριστεί·
μπορεί να σου κλείσει το μάτι,
λοξοδρομώντας
ευνοιοκρατικά, για να χτυπήσει
τον άλλο.
Με τη σφαίρα, δε μπορείς να παίξεις·
μιας και μπει στη θαλάμη,
ακολουθεί τις
γραμμές της κάνης·
ευθειάζεται στο στόχο της.
Προσευχόμουν από μέσα μου,
αν εντέλει θα είναι από θραύσμα,
να’ναι μια κι έξω·
όχι μισοχαρίσματα και «δε ξέρεις·
κι έχει ο θεός»·
σαν τουρκοπουλιέρης,
με μια σπαθιά!
να’μαι σίγουρος, πως πέτυχα»
τον πρώτο λαχνό! 
 
ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ‘’ΣΙΣΥΦΟΣ ΄’’
ΕΚΔΟΣΗ: 2018