Βουβός στέκω μπροστά σου και φοβάμαι,
χωρίς να βρίσκω μέσα μου κουράγια
αγάπης να σου πω τα λόγια τ’ άγια,
αμίλητος ένας δειλός και να ’μαι
απέναντί σου δίχως να μιλάμε
να προσπαθώ του έρωτα τα μάγια,
να λύσω παίζοντάς σου τη χαβάγια,
αλλά να μη μπορώ και να λυπάμαι!
Το μέσα μου με της χαβάγιας μοιάζει
τον παραπονεμένο της σκοπό,
που δεν μπορώ να πω το σ’ αγαπώ
για εκείνο σου το βλέμμα που με σφάζει
κι ό,τι κι αν έχει ο πόθος να σου πει
καλύτερα στα λέει η σιωπή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου