στα χειλη τ ουρανου
η θυμηση σου
Κι ολο βλεπει η ψυχη μου ψηλα
και ματωνει ο δρομος μου
Μισο χαμογελο αταιριαστο
στο σκυθρωπο προσωπο
της σαβανωμενης ελπιδας
για ενα ομορφο αυριον
Πως να σβησω
τους εφιαλτες του χτες
που βρυκολακιασαν τη ζωη μου
Πως ν αναστησω το ονειρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου