Γεννήθηκα σε μια στιγμή
Γεννήθηκα σε μια στιγμή
του κόσμου και βαδίζω
για μια μεγάλη χαραυγή
και πίσω δεν γυρίζω
Μια φορά στον κόσμο ήρθα
δυο φορές μ’ αρνήθηκαν
και όταν είπα την αλήθεια
όλοι οι δρόμοι κλείστηκαν
Μια φορά στον κόσμο ήρθα
δυο φορές μ’ αρνήθηκαν
και όταν είπα την αλήθεια
όλοι οι δρόμοι κλείστηκαν
Γεννήθηκα και ήταν πρωί
μα έζησα την νύχτα
άλλα μου είπαν οι θεοί
και άλλα στο κόσμο βρήκα
Μια φορά στον κόσμο ήρθα
δυο φορές μ’ αρνήθηκαν
και όταν είπα την αλήθεια
όλοι οι δρόμοι κλείστηκαν
Μια φορά στον κόσμο ήρθα
δυο φορές μ’ αρνήθηκαν
και όταν είπα την αλήθεια
όλοι οι δρόμοι κλείστηκαν
δεν είναι
Δεν είναι για τον πόλεμο
δεν είναι για την ειρήνη
μα για την γη που ορφάνεψε
και πέτρα δεν θα μείνει
Δεν είναι για τον πόλεμο
δεν είναι για την ειρήνη
Θα τo χάσουμε στο τέλος
ό,τι χρόνια χτίσαμε
και τα χείλη μας θα σβήσουν
που μ’ αυτά μιλήσαμε
Θα τo χάσουμε στο τέλος
ότι χρόνια χτίσαμε
και τα χείλη μας θα σβήσουν
που μ’ αυτά μιλήσαμε
Δεν είναι για τον θάνατο
δεν είναι για την ζήση
είναι ότι τελειώσαμε
ό,τι δεν έχει αρχίσει
δεν είναι για τον θάνατο
δεν είναι για την ζήση
Θα την χάσουμε στο τέλος
ότι χρόνια χτίσαμε
και τα χείλη μας θα σβήσουν
που μ’ αυτά μιλήσαμε
Θα την χάσουμε στο τέλος
ότι χρόνια χτίσαμε
και τα χείλη μας θα σβήσουν
που μ’ αυτά μιλήσαμε
Εγώ την είχα στη καρδιά
Εγώ την είχα στη καρδιά
βροχούλα την αγάπη
να πέσει και να ποτιστεί
τα χείλη που ξεράθη
να πέσει και να ποτιστεί
τα χείλη που ξεράθη
Κάποιος παίρνει τα ποτάμια
κάποιος πίνει τις πηγές
και αφήνει να τελειώσουν
στην σκιά τόσες ψυχές
Εγώ την είχα στη καρδιά
δεντράκι, την αγάπη
να ξαποστάσουν στην δροσιά
της νύχτας σας τα λάθη
να ξαποστάσουν στην δροσιά
της νύχτας σας τα λάθη
Κάποιος παίρνει τα ποτάμια
κάποιος πίνει τις πηγές
και αφήνει να τελειώσουν
στην σκιά τόσες ψυχές.
Έχει ο χάρος σκαλωσιές
Έχει ο χάρος σκαλωσιές
και χτίζει κάθε νύχτα
ένα παλάτι σκοτεινό
που κατοικεί η πίκρα.
Έχει για χτίστες πονηρούς
που αμπαρώνουν πόρτες
προ πόλεμο θεμέλιο
και πέτρα τους στρατιώτες.
Έχει η γη αρματωσιές
σίδερο και ατσάλι
να χτίζει ο χάρος μέγαρα
και να γκρεμίζει πάλι.
Έχει για χτίστες πονηρούς
που αμπαρώνουν πόρτες
προ πόλεμο θεμέλιο
και πέτρα τους στρατιώτες.
Θα μεγαλώσει ο Θεός
Θα μεγαλώσει ο Θεός
θα βρει τα ανάστημα του
και θα πετρώσουν μια στιγμή
στην γη τα δάκρυά του
Τότε θα το χτίσει κάποιος
μεσ’ την πέτρα του θεού
το λουλούδι που θ’ ανοίξει
τις αμπάρες του ουρανού
Τότε θα το χτίσει κάποιος
μεσ’ την πέτρα του θεού
το λουλούδι που ανοίξει
τις αμπάρες του ουρανού
Θα σταματήσει ο καιρός
θα βρει το βάδισμά του
και θα στεγνώσει μια αυγή
το αίμα του θανάτου.
Τότε θα το χτίσει κάποιος
μεσ’ την πέτρα του θεού
το λουλούδι που θ’ ανοίξει
τις αμπάρες του ουρανού
Τότε θα το χτίσει κάποιος
μεσ’ την πέτρα του θεού
το λουλούδι που ανοίξει
τις αμπάρες του ουρανού.
Και ‘συ με τα παράσημα
http://www.youtube.com/watch?v=H-g-G0TzAng
Και ‘συ με τα παράσημα
και εκείνος μες΄το μνήμα
μακάρι να μαθαίναμε
ποιος ήτανε το θύμα
τον ξεχάσαμε το φίλο
που πεινάει στην αυλή
είναι σε ένα δέντρο φύλλο
και θα ανθίσει την αυγή
Και ‘συ με τα άστρα του ουρανού
και ‘συ φεγγάρι μαύρο
μου κόψατε το όνειρο
μα εγώ καινούριο θα βρω
τον ξεχάσαμε το φίλο
που πεινάει στην αυλή
είναι σε ένα δέντρο φύλλο
και θα ανθίσει την αυγή
είναι σε ένα δέντρο φύλλο
και θα ανθίσει την αυγή
κι εσύ
Και ‘συ που τα κακάρωσες
και ‘συ που θα πεθάνεις
δεν κράτησες ποτέ καρδιά
είσαι αυτό που κάνεις
Και ‘συ που τα κακάρωσες
και ‘συ που θα πεθάνεις
δεν κράτησες ποτέ καρδιά
είσαι αυτό που κάνεις
Σίδερο παρακαλούσες
με ατσάλι πλήρωσες
και τον ήλιο που ζεσταίνει
στο παζάρι πούλησες
και τον ήλιο που ζεσταίνει
στο παζάρι πούλησες
Και ΄συ που ξεμπέρδεψες
και ‘συ που θα περάσεις
για σένα άλλοι χάθηκαν
εσύ τι έχεις να χάσεις
Και ΄συ που ξεμπέρδεψες
και ‘συ που θα περάσεις
για σένα άλλοι χάθηκαν
εσύ τι έχεις να χάσεις
Σίδερο παρακαλούσες
με ατσάλι πλήρωσες
και τον ήλιο που ζεσταίνει
στο παζάρι πούλησες
και τον ήλιο που ζεσταίνει
στο παζάρι πούλησες.
Μεσ’ τον κόσμο
Μεσ’ τον κόσμο σε μια σφαίρα
έχουν γράψει το όνομα σου
θα περάσει κάποια μέρα
και θα σπάσει τα φτερά του
θα περάσει κάποια μέρα
και θα σπάσει τα φτερά του
Μεσ’ τον κόσμο κάποια μέρα
σε ένα τόρνο για φαντάσου
ετοιμάσανε μια σφαίρα
για να φτάσει στην καρδιά σου
Μεσ’ τον κόσμο κάποια σφαίρα
σε ένα όπλο την κοιμίζουν
για να φτάσει στην καρδιά σου
άλλα χέρια την γυαλίζουν
για να φτάσει στην καρδιά σου
άλλα χέρια την γυαλίζουν
Μεσ’ τον κόσμο κάποια μέρα
σε ένα τόρνο για φαντάσου
ετοιμάσανε μια σφαίρα
για να φτάσει στην καρδιά σου
ο μικρός στρατιώτης
Ένα δέντρο που ανθίζει
μέσα στον κόσμο μόνο του
είναι ο μικρός στρατιώτης
που μετράει τον πόνο του
είναι ο μικρός στρατιώτης
που μετράει τον πόνο του.
Του μουσκεύουνε την χλαίνη
χιόνια και άγριες βροχές
και ένα γύρο σταυροπόδι
του φυλάνε οι κορφές
Του μουσκεύουνε την χλαίνη
χιόνια και άγριες βροχές
και ένα γύρο σταυροπόδι
του φυλάνε οι κορφές
Ένα χέρι που παγώνει
με το όπλο μόνο του
είναι αυτό που θα καρφώσει
στην καρδιά τον πόνο του
είναι αυτό που θα καρφώσει
στην καρδιά τον πόνο του
Του μουσκεύουνε την χλαίνη
χιόνια και άγριες βροχές
και ένα γύρο σταυροπόδι
του φυλάνε οι κορφές
Του μουσκεύουνε την χλαίνη
χιόνια και άγριες βροχές
και ένα γύρο σταυροπόδι
του φυλάνε οι κορφές
το σχοινί
Ποιος το τραβάει το σκοινί
και σκοτεινιάζει κόσμος
σαν μαριονέτα στην καρδιά
χοροπηδάει ο πόνος
Ποιος το τραβάει το σκοινί
και σκοτεινιάζει κόσμος
σαν μαριονέτα στην καρδιά
χοροπηδάει ο πόνος
Μια στο πόλεμο σε χάνω
στην ειρήνη κρύβεσαι
αχ αγάπη μεσ' το κλάμα
σαν βαρκούλα πνίγεσαι
Μια στο πόλεμο σε χάνω
στην ειρήνη κρύβεσαι
αχ αγάπη μεσ' το κλάμα
σαν βαρκούλα πνίγεσαι
Ποιος την κρατάει την μοίρα μας
και το όνειρο πεθαίνει
το άστρο που μας φίλησε
στον ουρανό σωπαίνει
Ποιος την κρατάει την μοίρα μας
και το όνειρο πεθαίνει
το άστρο που μας φίλησε
στον ουρανό σωπαίνει
Μια στο πόλεμο σε χάνω
στην ειρήνη κρύβεσαι
αχ αγάπη μεσ' το κλάμα
σαν βαρκούλα πνίγεσαι
Μια στο πόλεμο σε χάνω
στην ειρήνη κρύβεσαι
αχ αγάπη μεσ' το κλάμα
σαν βαρκούλα πνίγεσαι
Τον πόλεμο τον κάνουνε
Τον πόλεμο τον κάνουνε
μόνα τους τα κανόνια
κανείς δεν τα σταμάτησε
εδώ και χίλια χρόνια
Τα κανόνια πολεμάνε
και οι άνθρωποι πεθαίνουν
τα κανόνια τραγουδάνε
μα οι έμποροι σωπαίνουν
Και αν τα κανόνια γέρασαν
καινούρια πολεμάνε
φωτιά τον κόσμο πέρασαν
και ακόμα τραγουδάνε
Τα κανόνια πολεμάνε
και οι άνθρωποι πεθαίνουν
τα κανόνια τραγουδάνε
μα οι έμποροι σωπαίνουν
Χρόνια ποτίζουμε τη γη
Χρόνια ποτίζουμε τη γη
με λέξεις πεθαμένες
ελευθερία και αδερφός
ρίζες βαθιά χαμένες
Αχ! τα λόγια που μας είπαν
γίνανε αλυσίδες μας
και τα μάτια που χάθηκαν
πήραν τις ελπίδες μας
Χρόνια τη χτίζουμε τη γη
και χρόνια τη γκρεμίζουν
τα όνειρα και τα πουλιά
στο Χάρο τα χαρίζουν
Αχ! τα λόγια που μας είπαν
γίνανε αλυσίδες μας
και τα μάτια που χάθηκαν
πήραν τις ελπίδες μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου