Ανάσταση

Πρωί είδαν την αιθέρια ύπαρξη να αιωρείται
Η αποσύνθεση καιροφυλακτούσε όμως – τι δυνατή
Που είναι βρεφική πίστή- έπεσε ολοζώντανη
Στην αγκαλιά μου σπάζοντας το σχοινί. Ποτέ δεν
υπήρξα τόσο συνειδητά χριστιανή ώστε να μην
αηδιάσω με τον καταρράχτη της μύξας που έλούσε
το πρόσωπό μου. Κωδωνοκρουσίες και λαμπρά
άσματα επιβεβαίωσαν την ισχυρή θέληση. Η κίσσα
με το τραγούδι της Δε θα βοηθούσε την ψύχή μου
να κοιτάξει τα πράγματα διαφορετικά;
Στις καστανιές είχε ωριμάσει ο καρπός, όμως
Η ομοιοκαταληξία και χίλιες δυό αντιστάσεις μας
Έσερναν προς το θέατρο των εξομολογήσεων.
Στον αδηφάγο χώρο δύο δωμάτιο είναι πολλά, τίποτα
Δεν αρκεί.

Μικρόνοια η τιμωρία. Αν εσύ είσαι εγώ τι ψάχνω
Στη διάσταση που αγνοώ;