Στην ταφόπετρα δεν θα αναφέρουν την αιτία.
Κατάλευκη σαν εκείνη θα πεταχτεί με βόγκους
Ανακατεύοντας χαλίκια και χόρτο. Η άνοιξη θα
Κομματιαστεί και το τσιμέντο θα χάσει τη δύνάμη του,
( η αναχώρήση της κάνει οριστική την απώλεια της
σταθερής αιτίας)
Είναι άγρια όλ’ αυτά, αγρία και σκληρά. Προχωρούσε
Δίχως να στρέφει το κεφάλι και εγώ ακολουθούσα με το
Βλέμμα: η πλάτη της καθρεφτιζόταν στο τζάμι.
Ανησυχητικά αδιάφορη η ουράνια αδελφή αποδείκνυε
Με τη στάση της πόσο άχρηστες είναι κούραση και
Αγάπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου