και συ γελάς
οι φρενοκόμοι
αρχηγοί των αστυσκλάβων
στην αρχαία γη
νταούλια παίζουν και βιολιά
στην τρύπια πάνω τους κοιλιά
και το σαθρό κατεστημένο
εις την εξέδρα του στημένο
μιλά ακόμα για οράματα
σε εύκαιρη αθλοπαιδιά
σε ανώριμη τελεταρχία
εν μέσω αιθάλης καπνικής
που έρχεται από Κακαβιά
κι ο αυτοδιοικητικός
ναι υπερήφανος κι αυτός
τείνει προτείνει περιγράφει
υπόσχεται μασάει και γράφει
κι η ψωροκώσταινα η καυμένη
με πόδια σκέλετα ανοιγμένη
πάλι το θαύμα καρτερεί
μα όλοι την έχουν ξεπουλήσει
άρχοντες δαίμονες θεοί
σε δύση και σ’ ανατολή
κι οι φιλοσόφοι μας τελειώσαν
βούτυρο οι αξίες τους και λιώσαν
κι οι λιγοστοί γαϊδούροι που ζούνε
κι αυτοί βαριούνται να κλωτσούνε
και τα δημόσια μουλάρια
στις έδρες παίρνουν κολατσιό
και κάθονται ανάρια ανάρια
ξεμέσιασμα χλωρά που θέλουν
και ολορόζιαστα πουρνάρια.
όσες αλούπως και λαγού.
η φρενοκόμα ομορφιά
με τα ρολέ και με τους στόκους
τρελαίνουν τους αφρενανθρώπους
εις την κοινή τη δυστυχιά
και έχουνε φέρει και στη σφαίρα
την υψηλή την προστυχιά
και την του πνεύματος χολέρα.
κι όλα σαν μια παραφωνία
σαν κυριακάτικη ακηδία
σαν του Αμήν ψαλτή φωνή
σταθμό Λαρίσσης να’ ναι το άλφα
στα Παλιοφάρσαλα το νί.
στέκονται οι ακρίτες των καιρών
φρυκτώριοι των ιστοσελίδων
γευμάτων ήλιοι και χορών
και δεν ευρέθη μούδε ένας
στα αχαμνά αρσενικός
μέσα στον τόσο ξεπεσμό
αλήθειας να’ ρθει άσπρη μέρα
την ιαχή να πει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου