Τιμή και δόξα στσ’ ήρωες
πρέπει ντως στον καθένα,
που τ’ άρματα ζωστήκανε
στσ’ αρχές του εικοσιένα.
Κι ορκίστηκαν για λευτεριά
γ- ή θάνατο να βρούνε,
παρά το φέσι τω Τουρκώ
ομπρός τως να θωρούνε.
Βουνά και σπήλιοι γίνανε
τ’ απάτητα λημέρια
κι ήταν τα πρώτα τω κλεφτώ
χαρμόσυνα χαμπέρια.
Κι απόκειας εκλουθήξανε
στη θάλασσα Σπετσιώτες,
Υδραίοι, Χιώτες, Ψαριανοί
κι άλλοι πολλοί νησιώτες.
Κι η Κρήτη δεν απόμεινε
αλάργο ΄πο στ’ αγώνες,
που πάλευγε με τσι εχθρούς
σε όλους τους αιώνες.
Μυριάδες πέσανε νεκροί
μέχρι να φτάσ’ η μέρα,
να πάψει για τον Έλληνα
να ’ναι η σκλαβιά φοβέρα.
Το χώμα τούτο που πατείς
διαβάτη να θυμάσαι,
μ’ αίμα χιλιοποτίστηκε
στη λευτεριά για να σαι.
Κι ως κλίνουμε το γόνατο
κι αγίους προσκυνούμε,
έχουμε χρέος τσ’ ήρωες
με σέβας να τιμούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου