Σήμερα είναι η τελευταία ημέρα του 2021, μια χρονιά η οποία ήταν αφιερωμένη στα 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. 200 χρόνια από ένα καταλυτικό γεγονός που έβαλε τη σφραγίδα του στη νεώτερη ιστορία μας και απετέλεσε την αφετηρία για την ανασύσταση του Ελληνικού Κράτους.
Ο σύλλογός μας, τιμώντας αυτό το γεγονός, με τη βοήθεια των μελών και των φίλων του, έκανε πολλές αναρτήσεις στο fb αναφορικά με τον ξεσηκωμό των υπόδουλων Ελλήνων ενάντια στους Οθωμανούς, τις ηρωικές μάχες και τις θρυλικές μορφές του αγώνα που συνέβαλαν καταλυτικά στη θεμελίωση του ελληνικού κράτους. Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 είχε ξεκάθαρα εθνικοαπελευθερωτικό χαρακτήρα. Έγινε για την πίστη και την ελευθερία της πατρίδας, κάτι που αναγράφεται σε όλες τις επαναστατικές διακηρύξεις των Ελλήνων. Ήταν ένα σπουδαίο γεγονός όχι μόνο με ελληνικούς, αλλά και με ευρωπαϊκούς όρους. Υπήρξε μία από τις τέσσερις μεγάλες επαναστάσεις της νεώτερης εποχής που έγιναν σε όλο τον κόσμο.
Οι εορτασμοί, οι αφιερωματικές εκδηλώσεις, όπως και οι διάφορες αναφορές σαν τη δική μας, οι οποίες έγιναν αυτή τη χρονιά, σκοπό είχαν να επαναφέρουν στη μνήμη όλων των Ελλήνων το σπουδαιότερο γεγονός της νεώτερης ιστορίας μας, κι αυτό είναι πολύ θετικό. Γιατί, ίσως έτσι, μπορεί να γίνουν ατομικές και συλλογικές υπερβάσεις ώστε να ενδυναμωθεί η εθνική ταυτότητα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε λοιπόν! Γιατί όπως λέει ο Γιώργος Σεφέρης :
«Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον».
Το ποίημα που ακολουθεί είναι του κ. Μιχάλη Πιτυκάκη, δάσκαλου και σπηλαιολόγου, το οποίο βραβεύτηκε στον ποιητικό διαγωνισμό του 8ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Ιεράπετρας τον Αύγουστο του 2021 με την ευκαιρία των 200 χρόνων από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης.
ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΙΕΝΑ
Τιμή και δόξα στσ’ ήρωες
πρέπει ντως στον καθένα,
που τ’ άρματα ζωστήκανε
στσ’ αρχές του εικοσιένα.
Κι ορκίστηκαν για λευτεριά
γ- ή θάνατο να βρούνε,
παρά το φέσι τω Τουρκώ
ομπρός τως να θωρούνε.
Βουνά και σπήλιοι γίνανε
τ’ απάτητα λημέρια
κι ήταν τα πρώτα τω κλεφτώ
χαρμόσυνα χαμπέρια.
Κι απόκειας εκλουθήξανε
στη θάλασσα Σπετσιώτες,
Υδραίοι, Χιώτες, Ψαριανοί
κι άλλοι πολλοί νησιώτες.
Κι η Κρήτη δεν απόμεινε
αλάργο ΄πο στ’ αγώνες,
που πάλευγε με τσι εχθρούς
σε όλους τους αιώνες.
Μυριάδες πέσανε νεκροί
μέχρι να φτάσ’ η μέρα,
να πάψει για τον Έλληνα
να ’ναι η σκλαβιά φοβέρα.
Το χώμα τούτο που πατείς
διαβάτη να θυμάσαι,
μ’ αίμα χιλιοποτίστηκε
στη λευτεριά για να σαι.
Κι ως κλίνουμε το γόνατο
κι αγίους προσκυνούμε,
έχουμε χρέος τσ’ ήρωες
με σέβας να τιμούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου