Ἕνα τραγούδι θὰ σὰς πῶ
ἐπάνω στὸ κεράσι·
τ᾿ ἀντρόγυνο ποὺ γίνηκε,
νὰ ζήσει νὰ γεράσει.
Ἕνα τραγούδι θὲ νὰ πῶ
ἐπάνω στὸ ρεβύθι·
χαρὰ στὰ μάτια τοῦ γαμπροῦ,
ποὺ διάλεξαν τὴ νύφη.
Ἕνα τραγούδι θὲ νὰ πῶ
ἐπάνω στὴ δεκάρα·
νὰ ζήσει ἡ νύφη κι ὁ γαμπρός,
κουμπάρος καὶ κουμπάρα.
Ἕνα τραγούδι θὲ νὰ πῶ
ἐπάνω στὸ λεμόνι·
νὰ ζήσει ἡ νύφη κι ὁ γαμπρός,
κι οἱ συμπεθέροι ὅλοι!
Ἕνα τραγούδι θὲ νὰ πῶ
ἐπάνω στὸ τραπέζι·
νὰ ζήσει ἡ νύφη κι ὁ γαμπρὸς
κουμπάροι, συμπεθέροι.
Καὶ πάλι θὰ τὸ ξαναπῶ
ἐπάνω στὸ ποτήρι·
νὰ ζήσει ὅλο τὸ κάλεσμα
κι ἐκεῖνος ποὺ σερβίρει.
Τὸ τελευταῖο ποὺ θὰ πῶ
σ᾿ αὐτὸ ἐδῶ θὰ μείνω
νὰ ζήσει καὶ ὁ ποιητής,
ἄνδρας καὶ ἐπιστήμων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου