Δεν τολμάμε να μπούμε σε κάποια ιστοσελίδα
δεν τολμάμε να μπούμε σε κάποιες ειδήσεις
δεν τολμάμε να χαλαρώσουμε διαβάζοντας κάτι
και να σου ξεπετάγονται μπρος στα μάτια
τα ζόμπι νέας γενιάς.
Ζόμπι που είχαν κάποιους πατεράδες
που ήταν φτωχοί μεν πλην τίμιοι οικοδόμοι δε
που έπαιξαν σε κάποια ταινία και καταξιώθηκαν
που τραγούδησαν κάποτε σε ένα γήπεδο
που ανήκαν στην οικογένεια την περικλέφτως πλούσια
που είχαν γιαγιά που έκανε ανεμοπτερισμό
ή μια μάνα που ανέβηκε με κάποιο σπρώξιμο
συνήθως αξιοκρατικά λοστογενές
τα σκαλιά της εφήμερης διασημότητας
και εξ αιτίας αυτού του γεγονότος
θα πρέπει και μεις να ανεχόμαστε
τα μοριογόνα εζομπισμένα των προαναφερθέντων
να ξεπηδούν μέσα από τις οθόνες μας
πολλές φορές με ισχνά βρακιά
πιθηκοκόλιες χειλοβαφές
και νύχια και δόντια δεύτερης εκταφής
και με κομμώσεις σε στύλ χαλασμένου φράχτη
από τους αέρηδες που φυσάν στο ζώδιο του Τοξότη.
Χώρια που τα ζομπισμένα φοράδο χαμόγελα της ράτσας
από τη φάρμα του τηλέ γελοιασμού
που τους επιβάλουν οι προαγωγοί τους
έχουν και το στίγμα
πολλαπλών ψυχιατρικών παθήσεων της υπό ύπαρξης
με νότες υψηλής νοητικής καθυστέρησης.
Όταν δε βγαίνουν
ή τα βάζουν και κάνουν δηλώσεις
για να διαμορφώσουν άποψη στο κοινό
για σύγχρονα πολιτικά κοινωνικά και επίκαιρα θέματα
τότε συνιστάτε στους ακροατές θεατές η ευθανασία
ως το πλέον σωτήριο φάρμακο
από τα εν λόγω αξιολύπητα δι άσημα ζόμπι.
Κι επειδή το πρόβλημα είναι υπαρκτό και άλυτο
οφείλουμε όλοι να προσευχηθούμε
για την κοινή ανάπαυσή τους
πέρα στη λήθη
μακριά από την καθημερινότητα των λογικά
ζώντων σκεπτομένων ανθρώπων
και να ευχηθούμε όλοι μαζί:
Αφανία τους η μνήμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου