Της ψυχής μου το πλατύ και άδειο κατώφλι
είναι γεμάτο από το βλέμμα της απουσίας σου
και οι άρυθμοι χτύποι της καρδιάς μου
κρυφομιλητό κι αντίλαλος της γλυκομιλιάς σου.
Γέρνουν οι μέρες ανήλιες και συννεφιασμένες
στο μυστικό το λάτρεμα της ομορφιάς σου
και οι νύχτες βαραίνουν απόμακρες και σκοτεινές
στις θύμησες της μεγαλόκαρδης αγκαλιά σου.
Ροδόχρωμη φωτεινή σκιά στο περπάτημά σου
ο ζήλος της αντάμωσης και της χαράς το γέλιο,
ο κόσμος όλος διπλανός στης γης την απλωσιά
και ουράνια η στέγαση στο σμίξιμο της αγάπης.
Φωτιά στα στήθη μου το πάθιασμα της αγάπης,
δροσιά στα χείλη μου του γυρισμού ο γλυκασμός,
ο ερχομός προσκύνημα κι αγνάντι η ευφροσύνη
στο στένεμα του καιρού, στ’ απέραντο της πίστης.
Ανασαιμιά ζωής σε λαχταρώ για ν’ αναπνεύσω,
λιόφωτες στράτες να διαβώ μαζί σου να περπατήσω
στων αγγέλων τα περάσματα, σε αβάδιστα σοκάκια
και να ‘ναι η αγάπη ταίριασμα και λάμπρισμα ονείρων.
Σε θέλω ανέσπερο χθες κι αβασίλευτο αύριο,
απάνθισμα πόθων σ’ αποζητώ και μαγεία,
να είναι το γήτεμα της ζωής μοιρασιά ευτυχίας,
λατρεία στον έρωτα και της ψυχής γηθοσύνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου