Η ζωή μας, λες και βγήκε
από μύθους και παραμύθια,
απαρατήρητη κυλάει στο χώμα
στην απομάκρυνση.
Στο τραπέζι της Κυριακής
άδειες καρέκλες
οι δρόμοι μας κρυμμένοι
στις ακακίες της ομίχλης
κι ό,τι έμεινε πίσω μας
δυο δάκτυλα ήλιος
και κάποια αξόδευτα χρόνια.
Στο αναπόφευκτο μετράμε αντίστροφα
και μ' ένα σύννεφο στα πόδια
κάθε μέρα περνάμε
τις πύλες της αποκάλυψης.
Οι μέρες που ανοίγουν μπροστά μας
αδιάκριτα καθορίζουν τη ζωή μας
και το φυσιολογικό που μας άγγιζε,
σε λίγο μπορεί να γίνει το ασυνήθιστο.
Πρέπει να μάθουμε να φεύγουμε
πρέπει να μάθουμε να απορρίπτουμε
και με σωστές ασκήσεις αναπνοής
κάποια στιγμή θα ξεφύγουμε
από αυτή την αιώνια νάρκωση.
Γιάννης Μπερούκας
Συλλογή- Το μωβ των βράχων-
Εκδόσεις -Οδός Πανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου