Αν είσαι αγάπη σαν πορφυρό δειλινό
Αν είσαι σαν εωθινή μελωδία
Αν είσαι σαν θαλασσινό νερό
Μιας θάλασσας αρχέγονης
-στις χούφτες-
Αν είσαι αγάπη ένας παλμός
Αν είσαι σ΄ ένα ένα δάκρυ
Αν είσαι...
Στο πουθενά στο πάντα
Σ’ ένα αντίο προσωρινό
Αν είσαι η αγάπη
Μην αργείς!
Είναι η καρδιά μου σαν άνεμος
Σαν δέντρου αναστεναγμός
Μες στην σύντομη ζωή μου
Χαμένη απ’ ουρανό σε ουρανό
Σένα πεπρωμένο που δεν είναι δικό μου
Αν είσαι η αγάπη…
Αν είσαι μια ανάμνηση…
Είναι οι παλιές μου λύπες
Που εξακολουθώ να μην πιστεύω
Να γνώριζα όσα κρύβει η νύχτα
Η νύχτα που σταυρώνει τα όνειρά μου
Ας γνώριζα…
Αν είσαι ανάμνηση!
Αν είσαι η αγάπη!
Μην αργείς!
Ραγίζει η μνήμη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου