(Εικόνα: H υποδοχή του Όθωνα στο Ναύπλιο (1835), Peter von Hess)
Οι Έλληνες ανέκτησαν την εθνική ελευθερία τους με τις δικές τους, βασικά, δυνάμεις. Έχασαν όμως τις πολιτικές ελευθερίες τους εξαιτίας ορισμένων φυλετικών ελαττωμάτων, τα οποία υποδαύλισαν επιδέξια και εκμεταλλεύτηκαν ασύστολα οι ευρωπαϊκές δυνάμεις. Ο φιλοπρωτισμός, η αρχομανία, ο εγωισμός και τα άλλα συναφή ανθρώπινα ελαττώματα υπάρχουν βέβαια σε πολλούς λαούς, σε κανέναν όμως δεν εκδηλώνονται με το πάθος με το οποίον κατατρύχουν τον ελληνικό λαό, αρχαίον και νεώτερον, και μάλιστα σε ώρες εθνικών εξορμήσεων. Στη μεγάλη εθνική εξόρμηση του ’21, η θρυλική γενιά των Τουρκομάχων εμφανίστηκε συχνά έρμαιο των αρνητικών αυτών ιδιοτήτων. Και παρασυρθείσα από τα πάθη της, ενέπεσε εύκολα στα δίχτυα, τα οποία είχε στήσει γύρω της η διπλωματία των ξένων ανακτοβουλίων. Μοιραία συνέπεια ήταν να απολέσει ένα από τα σπουδαιότερα αποκτήματα του αγώνα της – τις συνταγματικές ελευθερίες της. Έτσι δεν είναι υπερβολή αν πούμε ότι οι Έλληνες ενίκησαν εν πολέμω, αλλά υπέκυψαν εν ειρήνη.
Στη θεμελιώδη αυτή διαπίστωση βρίσκεται η βαθύτερη αλήθεια της πολιτειακής μας τραγωδίας, αυτής που άρχισε με το αυταρχικό καθεστώς του Καποδίστρια και συνεχίστηκε με την βαυαροκρατία και την απολυταρχική μοναρχία του Όθωνος. Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρα, τον Οκτώβριο του 1832, αντιπροσωπεία των Ελλήνων, η οποία αποτελείτο από τον Ανδρέα Μιαούλη, τον Κώστα Μπότσαρη και τον Δημήτριο Πλαπούτα, έφτασε στο Μόναχο για να υλοποιήσει την απόφαση της Εθνοσυνέλευσης της Προνοίας, δηλαδή την πρόσκληση του Όθωνος εκ μέρους όλων των Ελλήνων.
Έτσι ο ρομαντικός και αδύναμος γιος του βασιλιά της Βαυαρίας Λουδοβίκου, ο Όθων, έγινε ανώτατος άρχων της Ελλάδος με τις ευλογίες των μεγάλων δυνάμεων που υπολόγισαν ότι θα μπορούσαν εύκολα να ασκήσουν τις επιρροές τους πάνω του και να παίξουν έτσι ανενόχλητα το ιμπεριαλιστικό τους παιχνίδι στο μικρό, αλλά οπωσδήποτε χρήσιμο για τις βλέψεις τους βασίλειο των Ελλήνων. Ήλθε στη χώρα, που εξακολουθούσε ύστερα από τον θάνατο του Καποδίστρια να βρίσκεται στο χάος, ακατατόπιστος, απομονώθηκε μέσα σ’ έναν κύκλο ξένων συμφεροντολόγων αυλικών, παρασύρθηκε από τους αυλοκόλακες, έμεινε φανατικά προσηλωμένος στον καθολικισμό του κι εμπόδισε με την απολυταρχία του τον ελληνικό λαό να απολαύσει τον υπέρτατο καρπό του μεγάλου Αγώνα του, δηλαδή την πολιτική και δημοκρατική ελευθερία, και τη θεμελιωμένη στα εθνικά του μέτρα ευνομία. Η εποχή του Όθωνος ήταν μια πολύ κρίσιμη για την ανάπτυξη του Ελληνισμού περίοδος. Η βασιλεία δεν κατόρθωσε να συλλάβει το νόημά της, αναλώθηκε στην πραγματοποίηση του κατά βάση ανεδαφικού μεγαλοϊδεατισμού της και αυτοκαταστράφηκε. Στα χρόνια της όμως ο ελληνικός κόσμος της Τουρκοκρατίας και της Επανάστασης εξευρωπαΐζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου