ΔΙΑΜΆΧΗ / Αποστολος Α. Φεκατης

Κάνει γυροβολιές η φωτιά 
στη συστολή του μαχαιριού 
και στο ασύστολο χωρίζει 
για να ερωτευτεί ξανά 
το αδόκιτο του ειδώλου.

Αντέχω στα όρια 
ο πήχης δεν μ' ένοιαξε
την ζήλια μου ομορφαίνω.

Διπρόσωπος εγωισμός 
την περίσσια γλύκα του
στο τραπέζι σερβίρει 
και κει
πάνω στη στροφή 
κομματιάζει τον ουρανό 
αρματώνει το κρεβάτι 
στην εξώπορτα
αμφιβολίες μοιράζει.

Μια στιγμή μονάχα

στα στήθια μου 
αίμα δεν έχω 
η αναπνοή μου
στο άλογο αναβάτης 
πετάει 
να ξεχάσει την κοψιά.

Στείρα η γη μας

φορώ λευκό πουκάμισο 
για το ταξίδι της αμεριμνησίας

Να δώσω απόσταση για να σε ερωτευτώ.

Δεν ξεχώρισα τα λόγια από τα γράμματα.

Η λάμα του μαχαιριού παροδήγησε
στης ερωτικής μας πλάνης 
την ασίγαστη φωτιά.

Να λιώσουν στο σίδερο 
της διαμάχης οι λέξεις.

Σεπτέμβριος 2018
ΧΡΩΜΑΤΑ ΨΥΧΉΣ 
ΣΥΛΛΟΓΙΚΌ ΈΡΓΟ 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ
ΚΑΙΤΗ ΚΟΥΜΑΝΙΔΟΥ 
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΣΤΡΙΑ