Μπαινοβγαίνει
αέρας στο στήθος
μα δεν
αναπνέω.
Στη μέγγενη
του νοσοκομειακού γραφείου
η λίμα ρινίζει
το λόγο.
Υποβάλλουν σε
έκτρωση την έκσταση
μα οι πρόκες
δεν αρκούν
να στηθεί το
όραμά μου στον τοίχο.
Μια στρώση
βερνίκι δεν φτάνει
για να καλύψει
τις αιχμές
που αφήνει το
βλέμμα.
Στον προθάλαμο
της αυτογνωσίας
συλλαμβάνω
τους κραδασμούς της λιθόσφαιρας.
Θραύσματά μου
παντού.
Μα η καθέλκυση
στο νερό
συνώνυμο της ελευθερίας.
Λοιζίδης Βάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου