ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΓΝΩΜΗ

του Χάρη Παπασσάβα

Κοσμημένο χωνευτήρι της ζωής,

χαραγμένο μονοπάτι πεπρωμένου,

μέρες σκοτεινές,νύχτες φωτεινές

το τάιζα με νότες,την λύρα παίζοντας

μεγάλωνα τους ανθούς του.

Κρύες οι πέτρες έμειναν

χωρίς την ζεστασιά του ήλιου,

ούτε αντίδωρο έψησαν,

τοίχος ψηλός ,ασκάλιστος ,

αποδιώχνει την ευτυχία.

Σπέρνω την λήθη με στίχους ,

αναποδογυρίζουν οι λέξεις,

κεριά φωτεινά στάζουν

στάλα στάλα τη γνώση

στα διαυγή ρυάκια,

ποτίζοντας ακαλλιέργητα χωράφια.

Εκπορνεύεται ο καιρός όταν ποιείς,

το μυαλό ελεύθερο καίγεται

μέσ' στις παπαρούνες,

το σώμα με πυρακτωμένες αλυσίδες δεμένο,

σφραγισμένο κοχύλι των λόγων μου,

μυστικό αντίβαρο του χτες.

Πλαστός ο παράδεισος για τους ποιητές,

το βούισμα της αφάνειας στα μαραμένα θυμάρια,

δεν φέρνει αμβροσία.