Όμορφο πού’ναι να σε συλλογιέμαι

Όμορφο πού’ναι να σε συλλογιέμαι
Μέσα απ’ τους θορύβους του θανάτου
Και της νίκης
Να συλλογιέμαι εσένανε
Μέσα απ’ τη φυλακή
Κι έχοντας περασμένα τα σαράντα

Όμορφο πού’ναι να σε συλλογιέμαι
Να το’να χέρι σου
Σ’ ένα ύφασμα γαλάζιο ξεχασμένο
Ξεχασμένο

Και να – να’μαι στα μαλλιά σου
Η ραθυμιά η περήφανη
Της Ινσταμπούλ της γης μου

Όμορφο πού’ναι να σε συλλογιέμαι
Να γράφω λόγια σένα
Να σε κοιτάζω πλαγιασμένος
Έτσι ανάσκελα μες στο κελί μου
Μια λέξη πού΄χες πει
Την τάδε μέρα
Στο τάδε μέρος
Όχι η λέξη η ίδια
Μα αυτός ο τρόπος που είχε
Που είχε μέσα της
Να κλείνει όλο τον κόσμο

Όμορφο πού’ναι να σε συλλογιέμαι
Για σένα θα σκαλίσω ακόμα
Τόσα πράγματα
Θα φτιάξω ένα μικρό κουτί
Ένα δαχτυλίδι
Θα υφάνω τρεις οργιές μετάξι
Και ξαφνικά πετιέμαι ορθός
Τρέχοντας να χουφτώσω
Του παραθυριού τα κάγκελα
Και να φωνάζω στον γαλάζιο ουρανό
Της λευτεριάς
Όλα μου τα τραγούδια
Πού΄γραψα για σένα