ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ (1910 - 1975)

Το 1910, τη χρονιά του κομήτη του Χάλεϊ, που πεθαίνουν ο Λέων Τολστόι κι ο Μαρκ Τουέιν, ενώ γεννιούνται οι Κουροσάβα, Κουστώ και ο Ζαν Ανούιγ, γεννιέται ο Νίκος Καββαδίας.

Στις 11 Ιανουαρίου, στο Νίκολσκι Ουσουρίσκι, μια επαρχιακή πόλη της περιοχής του Χαρμπίν στη Μαντζουρία, ο ποιητής έρχεται στον κόσμο από γονείς Κεφαλλονίτες, το Χαρίλαο Καββαδία και τη Δωροθέα Αγγελάτου. Στην ίδια μικρή κινεζική πόλη, γεννιούνται και άλλα δυο παιδιά, η Τζένια κι ο Μίκας. Ο πατέρας του διατηρεί ένα εύρωστο γραφείο γενικού εμπορίου.

Το 1914, με την έκρηξη του Πολέμου, η οικογένεια έρχεται στην Ελλάδα και εγκαθίσταται στο Αργοστόλι. Ο πατέρας του επιστρέφει στις επιχειρήσεις του στη Ρωσία, όπου και καταστρέφεται οικονομικά. Το 1917, κατά την Οκτωβριανή Επανάσταση, φυλακίζεται. Τελικά, γυρίζει πίσω στην Ελλάδα το 1921, τσακισμένος και αποκομμένος από την ελληνική πραγματικότητα.

Μετά το Αργοστόλι, η οικογένεια εγκαθίσταται στον Πειραιά. Ο μικρός Καββαδίας πηγαίνει στο Δημοτικό και είναι συμμαθητής με το Γιάννη Τσαρούχη. Διαβάζει Ιούλιο Βερν και άλλα βιβλία περιπέτειας. Στο Γυμνάσιο γνωρίζεται με το συγγραφέα και ιατρό του Πολεμικού Ναυτικού Παύλο Νιρβάνα. Δεκαοκτώ ετών, αρχίζει δειλά να δημοσιεύει τα πρώτα του ποιήματα στο περιοδικό της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας, με το ψευδώνυμο Πέτρος Βαλχάλας.

Τελειώνοντας το Γυμνάσιο, δίνει εξετάσεις στην Ιατρική Σχολή. Τότε, πεθαίνει ο πατέρας του και αναγκάζεται να εργαστεί σε ναυτικό γραφείο. Όμως, εξακολουθεί να συνεργάζεται με διάφορα φιλολογικά περιοδικά. Το Νοέμβριο του 1928, ο Καββαδίας βγάζει το πρώτο του ναυτικό φυλλάδιο ως "ναυτόπαις" και τον επόμενο χρόνο μπαρκάρει με το φορτηγό "Άγιος Νικόλαος".

Το 1934, η οικογένεια μετακομίζει από τον Πειραιά στην Αθήνα. Το σπίτι της γίνεται τόπος συγκέντρωσης λογοτεχνών, ζωγράφων και ποιητών. Ο Καββαδίας την εποχή αυτή περιγράφεται ως ένας απλός άνθρωπος, λιγομίλητος, ατημέλητος, χαριτωμένος, εγκάρδιος, με ανεξάντλητο χιούμορ και αγαπητός στους πάντες.

Το 1938 στρατεύεται και υπηρετεί στην Ξάνθη με την ειδικότητα του ημιονηγού. Το 1939 παίρνει το δίπλωμα του ραδιοτηλεγραφητή κατώτερης τάξης και στον πόλεμο του '40 φεύγει για την Αλβανία. Ως ασυρματιστής πλέον, χρησιμοποιείται στο σταθμό υποκλοπής της ΙΙΙ Μεραρχίας.

Με τη λήξη του Εμφυλίου Πολέμου, ο ποιητής μπαρκάρει και πάλι. Από το 1954 μέχρι και το 1974, ταξιδεύει διαρκώς με πολύ μικρά διαλείμματα. Αυτή την περίοδο, τα πιο τραγικά γεγονότα στη ζωή του ποιητή αφορούν το θάνατο του πιο μικρού του αδερφού το 1957 και της μητέρας του το 1965. Η κυκλοφορία της "Βάρδιας" στα γαλλικά το 1959, η επανέκδοση του "Μαραμπού" και του "Πούσι" το 1961 από τις εκδόσεις Γαλαξίας και η γέννηση του Φιλίππου, γιου της ανιψιάς του Έλγκας, το 1966, έρχονται να αντισταθμίσουν κάπως το χαμό των αγαπημένων του προσώπων...

Το 1975, στην Αθήνα, στην κλινική "Άγιοι Απόστολοι", αφήνει την τελευταία του πνοή από εγκεφαλικό επεισόδιο ο ποιητής Νίκος Καββαδίας, "ο ιδανικός κι ανάξιος εραστής των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων" ...

από τον ιστοχώρο: www.leonteios.gr