Περιμένοντας τον γυρισμό σου ...

Πάντα ήθελες να φεύγεις ...
Τα χρόνια που ζούσαμε στο ίδιο διαμέρισμα
Σε θυμάμαι με ένα σάκο στο χέρι
Ή να βάζεις πράγματα για να φύγεις
Ή να τα βγάζεις ... και ποτέ
Δεν κατάφερες, να τα φέρεις πίσω, τα ίδια
Παρά μισά και αλλαγμένα.
Όπως τότε, το χειμώνα του '85
Για την Ολλανδία.
Η μαμά σου ετοίμασε το σάκο
Σου έδωσε και το βαρύ παλτό του μπαμπά.
Με ρώτησε και 'μένα για να σου δώσει ένα παλιό μου
Ζευγάρι μάλλινα γάντια ... Τα έχασες.
Εμένα σφίγγονταν η καρδιά μου, και σαν
Από την στιγμή, που έκλεινες την πόρτα
Του διαμερίσματος πίσω σου, φεύγοντας,
Να κράταγα την αναπνοή μου
Μέχρι να σε ακούσω να την ξανανοίξεις
Επιστρέφοντας
Για να ξαναναπνεύσω, κανονικά.
Κι αυτό έγινε πολλές φορές
Ώσπου κάποια στιγμή, έφυγα εγώ
Και πάψαμε, να είμαστε συγκάτοικοι.
Και χαθήκαμε ... ως τον Απρίλη του '97
Που ήρθες να ζήσουμε μαζί
Και ξανάφυγες ... ως τον Απρίλη του 2001
Που ήρθες να ξαναζήσουμε ... μαζί.
Έτσι και τώρα, Αύγουστος του 2001
Θέλησες να φύγεις ...
- Για πού άραγε ; -
Μα η μαμά δεν ήταν πιά εδώ
Για να σε ετοιμάσει, για το ταξίδι
- Ή μήπως έτσι έπρεπε ;
να προηγηθεί, για να σε υποδεχθεί ; -
Κι έμεινα εγώ, να κρατάω πάλι
Την ανάσα μου
Περιμένοντας τον γυρισμό σου ...

Μα εσύ δεν φαίνεσαι
Και πάω να σκάσω ...

Χρυσάνθεμα

Αυτός ο χειμώνας ήρθε χωρίς φθινόπωρο,
Χωρίς χρυσάνθεμα.
Ωραία, πολύχρωμα λουλούδια, υγρές φωτιές,
Στερνές αναλαμπές,
Από το ακόρεστο καλοκαίρι
Που χάθηκε.

Των μοναχικών ποιητών

Κοσμική δεξίωση ποιητών

Και, βέβαια, η ποίηση δεν υπάρχει εδώ
Στα πολυτελή σαλόνια με τη λαϊκότροπη μουσική,
Στους επώνυμους, φουσκωμένους διάνους,
Στην κοσμική ηθοποιό,
Που με συγκινημένη, τάχα, φωνή απαγγέλλει
Τα ονόματα των διάσημων ξένων ποιητών: Ενός φίλου
Του Πωλ Ελυάρ, ενός μεταφραστή της Βίβλου
Κι εκείνου του παμπόνηρου Ναπολιτάνου
Με το ψαλιδισμένο μουστακάκι και τα πανούργα μάτια.

Καημένε Κέρουακ, εσύ που ξέρεις πόσο μεγάλοι
Είναι οι δρόμοι, που δεν οδηγούν πουθενά,
Κι ακροβατείς σε μια τροχισμένη λεπίδα
Μαχαιριού, περιφρονώντας κάθε εξουσία
Για τη νύχτα, εσύ ερωμένε κι εραστή,
Κρίνο της θάλασσας, που ανοίγεις και πεθαίνεις
Την ίδια στιγμή, εφήμερο έντομο,
Οδήγησέ μας από τα μονοπάτια του θανάτου
Στην πραγματική ζωή.

Η γραφή

Βιαστικά, λίγο πριν φύγει, μου 'δωσε να διαβάσω τα ποιήματά της,
γραμμένα σε τιμολόγια του μαγαζιού που δούλευε,
άτακτα
σαν τα τσουλούφια που 'βγαιναν απ' το μπερέ της.
Δεν μπόρεσα πολλά να καταλάβω από το κείμενο,
η γραφή, μ' ένα μενεξεδί μελάνι αλλόκοτο,
ολόκληρο με ρούφηξε.

Τα έπιπλα των ξενοδοχείων

Τα έπιπλα των ξενοδοχείων με τρομάζουν
έτσι όπως δέχονται, όπως υπομένουν τη μοναξιά.
Αλλάζουν πρόθυμα σεντόνια τα κρεβάτια,
δε νοιάζονται για τα κορμιά,
για τον ιδρώτα, τις κραυγές, τα δάκρυα
των περαστικών.
Και τα συρτάρια που ίσως, κάποτε, ποθούσαν
άνθη γαζίας ή κλώνους γιασεμιών, δεν υποφέρουν
μένοντας άδεια, χρόνια ολόκληρα, δε νοσταλγούν
τη δροσερή αφή των ασπρορούχων.

Υδρα

Βήματα σε ρεμπέτικο σκοπό, χέρια
που κούρσεψαν τα μαργαριτάρια του βυθού,
πρόσωπα χαραγμένα στους νότιους βράχους της Υδρας.
Πότε και μείς θ' απλώσουμε τα δίχτυα μας για
θαλασσοπούλια,
πότε θα βάλουμε προσάναμμα τα νιάτα μας στην
κακαβιά των πόθων,
πότε θα ορτσάρουμε και πάλι στο λεβάντε
εγκαταλείποντας τις άγκυρες και τις αγάπες μας;

ΙΙ

Δεν ωφελεί να περιορίζεις τα πουλιά
Δεν ωφελεί να περιορίζεις τα πουλιά
με ξόβεργες, με σκιάχτρα, με κλουβιά,
να περιμένεις στις διαβάσεις των αποδημητικών
μερόνυχτα, να ρίχνεις τουφεκιές.
Ο,τι μπορεί να φτερουγίσει δε σκλαβώνεται˙
προετοιμάζεται στα θερμοκήπια των στερήσεων
προσμένοντας αργά ή γρήγορα την ώρα του.

Ποιος άραγε ξέρει

Δεν μπόρεσα να διατηρήσω τη μορφή σου
έτσι όπως στάθηκε για μια στιγμή στα μάτια μου
κι ύστερα χάθηκε, γίνηκε χίλιες μικρές υποσχέσεις,
δάκρυα της άνοιξης και θρήνοι της βαρυχειμωνιάς.
Μπορεί να ήσουν μια πολιτεία, ένα σπίτι ολομόναχο,
μια πυρκαγιά,
τα βήματα ενός αλήτη στο δρόμο, η βροχή... Μπορεί
να ήσουν
και μια γυναίκα, μια συγκεκριμένη γυναίκα που πέρασε
γεμίζοντας μια χειμωνιάτικη νύχτα.

Τάσος Κόρφης (βιογραφικό)

Ο Τάσος Κόρφης (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Τάσου Ρομποτή) γεννήθηκε στην Κέρκυρα, γιος του μουσικοσυνθέτη Γεράσιμου Ρομποτή. Τέλειωσε το Γυμνάσιο στην Πάτρα και μαθητής ακόμη δημοσίευσε ποιήματα στο περιοδικό Χαραυγή και στην εφημερίδα του Πύργου Αυγή. Το 1947 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και μπήκε στη Ναυτική Σχολή Δοκίμων. Από την αποφοίτησή του το 1951 ως το 1982 εργάστηκε ως αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού. Αποστρατεύτηκε με το βαθμό του Αντιναυάρχου Αρχηγού του Στόλου. Υπηρέτησε σε πολεμικά πλοία, τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις και τέλειωσε επίσης τη Ναυτική Σχολή Πολέμου και τη Σχολή Αμύνης του ΝΑΤΟ στη Ρώμη. Εκπροσώπησε τη χώρα με σε νατοϊκά επιτελεία. Στο χώρο των Γραμμάτων ασχολήθηκε με την πεζογραφία, την ποίηση, το δοκίμιο, τη μελέτη και τη μετάφραση. Τιμήθηκε με το Έπαθλο Κυπριακών Γραμμάτων, το έπαθλο Νίκου Καββαδία και το Β΄ Κρατικό Βραβείο Διηγήματος. Πέθανε στην Αθήνα. 
 Ι.Ποίηση
• Ημερολόγιο. Αθήνα, Ζάρβανος, 1963.
• Ημερολόγιο2 · Ποιήματα. Θεσσαλονίκη, Διαγώνιος, 1964.
• Ημερολόγιο3 · Πεζά ποιήματα. Θεσσαλονίκη, Διαγώνιος, 1968.
• Ημερολόγιο. Θεσσαλονίκη, Διαγώνιος, 1971.
• Λαϊκά δίστιχα· Σειρά Λαϊκή Τέχνη. Αθήνα, Πρόσπερος, 1977.
• Εργόχειρα· Ποιήματα – Ποιητικά πεζά. Αθήνα, Πρόσπερος, 1977.
• Ποιήματα. Αθήνα, Πρόπσερος, 1983.
• Παυσίλυπα· Σονέτα και Χάι - Κου. Αθήνα, Πρόσπερος, 1987.
• 153 Graffitti μονόστιχα. Αθήνα, Πρόσπερος, 1992.
• Εγκώμια· Ποιήματα. Αθήνα, Πρόσπερος, 1993.
• ΠοιήματαΒ’. Αθήνα, Πρόσπερος, 1997.
• Συνυπάρξεις. Αθήνα, Πρόσπερος, 1982.
ΙΙ.Πεζογραφία
• Ταξίδι χωρίς πολικό. 1953.
• Ένα έρημο σπίτι· Πεζογραφήματα. Αθήνα, Πρόσπερος, 1973.
• Πατρογνωσία· Πεζογραφήματα. Αθήνα, Πρόσπερος, 1984.
• Δελτίο συμβάντων· Μικρά πεζά. Θεσσαλονίκη, Τα Τραμάκια, 1995.
ΙΙΙ.Δοκίμια - Ανθολογίες
• Ρώμος Φιλύρας· Συμβολή στη μελέτη της ζωής και του έργου του. Αθήνα, Πρόσπερος, 1974.
• Νίκος Καββαδίας· Συμβολή στη μελέτη της ζωής και του έργου του. Αθήνα, Πρόσπερος, 1978.
• Ματιές σε ποιητές του μεσοπολέμου· Δοκίμια. Αθήνα, Πρόσπερος, 1978.
• Καταθέσεις όψεως· Άρθρα και επιφυλλίδες. Αθήνα, Πρόσπερος, 1982.
• Ποιητική ανθολογία 1982· 56 φωνές. Αθήνα, Πρόσπερος, 1983.
• Ποιητική ανθολογία 1983· 59 φωνές. Αθήνα, Πρόσπερος, 1984.
• Ναπολέων Λαπαθιώτης· Συμβολή στη μελέτη της ζωής και του έργου του. Αθήνα, Πρόσπερος, 1985.
• Βιογραφία Στρατή Δούκα· 1895-1936. Αθήνα, Πρόσπερος, 1988.
• Ματιές στη λογοτεχνία του μεσοπολέμου. Αθήνα, Πρόσπερος, 1991.
• Ποιητική ανθολογία 1991· 49 φωνές. Αθήνα, Πρόσπερος, 1992.
IV. Μετάφραση
• Ezra Pound, Lustra · Ποιήματα· Μετάφραση Τάσου Κόρφη. Αθήνα, Πρόσπερος, 1977.
• Ezra Pound, Ποιήματα. Αθήνα, Πρόσπερος, 1981.
• Συνυπάρξεις· (Borges – Jakob – Amy Lowell- Mansour – Prevert – Supervielle – Ungaretti). Αθήνα, Πρόσπερος, 1982.
• William Carlos Williams, Ποιήματα. Αθήνα, Πρόσπερος, 1989.

(Μικραίνει ο κόσμος)

Μικραίνει ο κόσμος κι η θάλασσα γίνεται κήπος,
στερεύει το φως στις γυμνές αποβάθρες,
μ' ασβέστη σκεπάζουν τα δάκρυα.
Σεντόνι λευκό, χειρουργείου
σκεπάζει τ' ανήσυχα χέρια.

Μα εσύ ματωμένη καρδιά μου
και πάλι μαζί σου με πας
ταξιδιώτη με πας για ναυάγιο.

Το φως μικραίνει τον κύκλο του

Όταν πεθαίνουν οι μέρες κι ανοίγουν οι παρανομαστές των πολέμων τα σκοτεινά κλάσματά τους

Το φως μικραίνει τον κύκλο του και η ανταύγεια μιας ελπίδας σφάζει

ήρεμα την μοναξιά εκείνου που σκηνοθετεί μες τα ντεκόρ των ονείρων.. 

Ωραία όλα!
Κρεμάμενα στο ξύλο που ηχεί σαν να ‘ναι το Θεού η φλογέρα.

Χωλαίνουν όμως οι επικοινωνίες μας

γιατί από μια τύψη εξαρτώνται οι επιθυμίες…

Οι κοινωνίες

απέτυχαν

στο πιο απλό:

να αφήσουν ν’ ανασάνεις..

Όταν σβήνουν τα φώτα της γιορτής είναι το ίδιο άγριος ο άνθρωπος

με τα αδέρφια του των σπηλαίων..