ΑΥΤΟΣΕΛΦΗΜΑ ΦΡΕΝΙΚΟ / Σταυραετός / Β.Α

 

Τον πεθύμησες!
Είχες τόσο καιρό να δεις τον εαυτό σου!
Από χθες!
Βγάλε με το κινητό μια φωτογραφία ακόμα!
Αλλά μην ξεχάσεις να βγάλεις και μία 
όταν έχεις πληρώσει το λογαριασμό του ρεύματος.
Όταν έχεις πληρώσει το λογαριασμό του νερού.
Όταν δίνεις το μισθό ενοίκιο στον ιδιοκτήτη.
Όταν πληρώνεις την κάρτα των εισιτηρίων.
Όταν σου έχουν ζητήσει βιογραφικό και γυρίζεις σπίτι.
Όταν στέκεσαι στο ταμείο να πληρώσεις τα ψώνια.
Όταν περιμένεις το λεωφορείο
της σχεδόν άγονης προαστιακής γραμμής.
Όταν την Κυριακή ακούς
το θρησκευτικό κήρυγμα της ενορίας σου
που αυτομάτως
με τρόπο θαυματουργό
μετατρέπεται σε πολιτικό μανιφέστο.
Βγάλε μια φωτογραφία ακόμα
όταν έχεις συμπληρώσει τη φορολογική δήλωση.
Όταν έχεις δει το νοητικά απροσάρμοστο τηλεπαιχνίδι
Όταν περιμένεις στην ουρά
να κάνεις το τεστ της πιθανής υπάρξεώς σου.
Όταν έχεις διαβάσει τις εξαγγελίες
για τα νέα οικονομικά προσθετικά επίμετρα.
Όταν έχεις ακούσει το βραδινό δελτίο ειδήσεων
που περιέχει όλη την προκάμβρια θανατολογία.
Όταν πληρώνεις το δωμάτιο
των αναγκαστικά επιβαλλόμενων καλοκαιρινών διακοπών
στην πληθώρα των οικονομικών δημίων.
Βγάλε μια φωτογραφία ακόμα
Όταν έχεις ακούσει τα αναπαλαιωμένα
του ανασχηματισμού ονόματα.
Όταν κάτι με καλοχτενισμένα μαλλιά 
χωρίς αξιοπρέπεια
γεμάτο  πονηριά κι ελπίδα
σε χαϊδεύει και σου λέει σ’ αγαπώ.
Όταν μετά από μια συναυλία χιλιάδων ντεσιμπέλ
σου λένε τι καλά περάσαμε απόψε.
Όταν περπατάς και σκέφτεσαι: << Και τώρα τι κάνουμε >>
Τότε αξίζει να βγάλεις μια σέλφυ.
Γιατί τότε πράγματι
θα αποκαλυφτεί μπροστά σου
ο πραγματικός της σέλφι άνοιας ψεύτικος εαυτός σου.
 
                                                                       Β.Α.
 
 

Ω! ΘΕΕ ΜΟΥ . . . / Γιώργος Αλεξανδρής

Βαθύς ο ίσκιος της ζωής
πίσω από θλιμμένα μάτια
κι αυτό το δράμα της ψυχής,
θρήνος σε άγνωστα μονοπάτια.
Ω! Θεέ μου,
παρηγόρησέ με!

Αίμα εδώ και αίμα εκεί,
δρόμοι γεμάτοι δάκρυ,
ποιοι άραγε σ’ αυτή τη γη
το μίσος  θα φέρουνε στην άκρη;
Ω! Θεέ μου,
αξίωσέ με!

Τα χέρια επάνω στη φωτιά
και οι φωνές πολεμική κραυγή,
ποια θα είναι αυτή η γενιά
που θα φέρει μιαν άλλη εποχή;
Ω! Θεέ μου,
αναθάρρησέ με!

Μετανάστες και όμηροι
σε ανθρώπινα παζάρια,
τι δυστυχία οι κακόμοιροι,
αιχμάλωτοι σε κελάρια.
Ω! Θεέ μου,
αντρείεψέ με!

Πού να πάνε να προσκυνήσουν,
σε ποιον τόπο να σταθούν,
τη ζωή τους ν’ αγαπήσουν
χωρίς το αύριο να φοβηθούν;
Ω! Θεέ μου,
ευλόγησέ με!

Μικρά παιδιά στην απονιά,
απόκληρα κι ορφανά στο δρόμο,
σε ποια θα γείρουν αγκαλιά
χωρίς σπαραγμό και τρόμο;
Ω! Θεέ μου,
προστάτεψέ με!

Δύσκολοι κι απέλπιδες καιροί
δίχως δίκιο και σεβασμό,
με ποια ευχή τόσοι καημοί
θα βρούνε λυτρωμό γλυκό;
Ω! Θεέ μου,
φυγάδεψέ με!

Η αντιδικία θρονιασμένη
με τα πάθη ως αρετή
και η κοινωνία διχασμένη
δίχως έρμα και ντροπή.
Ω! Θεέ μου,
γρηγόρεψέ με!

Την ειρήνη πού να καρτερέψουν,
ποιους ηγέτες να εμπιστευθούν
πώς εκδικητές να ημερέψουν,
σε ποιους σωτήρες να στραφούν;
Ω! Θεέ μου,
προφύλαξέ με!

Ικέτες ιεροί στη δύναμή Σου
να  ‘βρει η φιλία χώρο και σκεπή
να ‘ναι αρμονία η θέλησή Σου
των ανθρώπων, και σοφίας ηθική.
Ω! Θεέ μου,
ευτύχισέ με!