ίσως, και να το ξέρει·
αφήνει τον άνεμο,
να το σηκώσει και
να το πάρει.
Μπορούμε, να του το πούμε·
κάποιοι από τους σπόρους του
πέσαν σε γόνιμο χωράφι
κι απέδωσαν καρπούς
στο πολλαπλάσιο.
Τα δεντράκια, που φύτεψε
κάποτε
στην αυλή του σχολείου του,
μεγάλωσαν
και γίναν δέντρα πλατύφυλλα,
με τέλεια
κορμοστασιά.
Περνούν οι διαβάτες
κι αποθαυμάζουν το ύψος τους·
«και τι ρίζες από κάτω!»,
λένε, διατρυπώντας με το
βλέμμα τους
το χώμα·
και το χώμα αναταράζεται
προς στιγμή,
αποκαλυπτόμενο
ή, κι αποκαλύπτον
το δάσκαλο, που γαλήνιος
κοιμάται από κάτω!
1 σχόλιο:
ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΠΟΤΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΟΤΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ!
Δημοσίευση σχολίου