Ροδάκινα / Μαντζάκος Κώστας

Την μοναδική ροδακινιά στο κτήμα, πολλές φορές έχω μπει στον πειρασμό να την κόψω. Αραιές πια οι επισκέψεις μου και με τις συχνές της αρρώστιες, λίγες φορές τη φχαριστιέμαι.
Τελευταία, σχεδον κάθε καλοκαίρι, τα φρούτα είναι ελάχιστα και γεμάτα πιτσιλιές. Όχι όπως παλιά, που τα ροδάκινα της ήταν όμορφα, χνουδωτά και θύμιζαν ηλιοκαμένη, ξανθή σάρκα.
Μ’ ακόμη και στις κακές σοδειές, το άρωμα παραμένει το ίδιο, πιστή ανάμνηση στο πρώτο δάγκωμα. Γι αυτό και την αφήνω κι εγώ, αν και σπάνια μαζεύω καρπό.
Να κόψω ολόκληρο δεντράκι για μερικές πιτσιλιές;