Χωρίς εισαγωγικά : ποιήματα (μικρό απόσπασμα) / Αρκάδη Στέλλα

Δε βιάζομαι. Μένω εδώ. Μονίμως.
Ήθελα να τραγουδήσω
ή τουλάχιστον να φωνάξω.
Φοβήθηκα.
Έτσι χάθηκαν οι ευκαιρίες
αποσοβήθηκαν όμως κατολισθήσεις
το καταφύγιο άθικτο.
Η στάση αυτή δεν είναι όμως χωρίς ενοχές.
Δεν φώναξα κανένα «όχι»
κι είναι στιγμές που σε ζηλεύω
Το παρόν είναι κενό και αδιέξοδο
Οξειδωμένα όλα
δεν μπορεί να δραπετεύσεις
... και τ' αντικλείδια
σου είναι άχρηστα
δεν έχεις τίποτα πια
για να το χάσεις.
...............................

...............................


Ο Ήλιος
Η θάλασσα
Η βροχή
Τα υπόλοιπα είναι υβριστικά.
………………………………….
Έφτυνε τα δάχτυλα του
Για να γυρίσει το φύλλο της εφημερίδας
Κι εγώ νόμισα πως διαμαρτυρόταν
………………………………………
Απ' όλους τους πρώην
Στην αποψινή μας συγκέντρωση
Ωραίους, νέους, εραστές, κομμουνιστές
Περίσσευαν οι τελευταίοι...
Θα κλείσω παραθέτοντας ένα ακόμη δείγμα «λακωνικής» ποίησης από την «Νύχτα εφημερίας» του Μανώλη Πρατικάκη
Θαλασσοπούλια απάνω απ' τα νερά:
οι γαλάζιες φωνούλες
των πνιγμένων