τον τόπο που έχεις γεννηθεί
για ποιον φυλάς τα δάκρυά σου
κι έχει από σένα πια χαθεί.
Μού 'πες για λόγια και γι' ανθρώπους
μα τέτοια θά 'χεις ξαναπεί
κάθε φορά και σ' άλλους τόπους
χωρίς αγάπη και ντροπή.
Μου διάβασες ξανά Σεφέρη
το ίδιο που έκανες και χτες
μα εμένα η καρδιά μου ξέρει
πως δεν μας σώζουν ποιητές.
Μου διάβασες και τον Ελύτη
κι ακούσαμε και μουσική
μού 'δειξες το παλιό σου σπίτι
κι ό,τι κρυμμένο είχες εκεί.
Μου μίλησες με ξένες γλώσσες
μα να με πείσεις δεν μπορείς.
Εγώ μεγάλωσα με τόσες
τόσες πληγές, που συγχωρείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου