θανείν δ’ οίσιν ανάγκα , τα κε τις ανόνυμον
γήρας εν σκότω καθήμενος έψοι μάταν ,
απάντων καλών άμμορος ;
Αλλ’ εμοί μέν ούτος άεθλος υποκείσεται ΄
τυ δε πράξιν φίλα δίδοι .¨
Είη σε τε τούτον υψού χρόνον πατείν ,
εμέ τε τοσσάδε νικοιφόροις ομιλείν
πρόφαντον σοφία καθ’ Έλλανας
εόντα παντά .¨
Δαέντι δε και σοφία μείζων άδολος τελέλθει .¨
( Τον κίνδυνο μόνο μια γενναία καρδιά αντιπαλαίει .
Κι’ αφού ο θάνατος είναι κοινός για όλους ,
γιατί να ζούμε στην σκιά , και το γήρας
να προσμένουμε το άθλιο και η ζωή μας
να κυλά μακριά απ’ ότι ωραίο ;
Παρόμοια ζωή δεν θέλω .
Εσύ ας με βοηθήσεις .¨
Είθε να πατά το πόδι σου τις κορυφές τις υψηλές
κι’ εγώ με τους θριαμβευτές σου ενωμένος
να υψώσω κατακόρυφα την τέχνη μου
ανάμεσα σε Έλληνες και εις τους τόπους όλους .¨
Η τέχνη που είναι απόρροια της γνώσης ,
όσο υψώνεται , ανατείνεται , γίνεται και πλέον ωραία ,
δίχως να καταφεύγει στο δόλο και στο ψεύδος ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου