Το Γάλα του Αιγιαλού

Στην χώρα που ανθούν στις αμμουδιές οι κόρες

Τάστρα ξυπνούν και φέγγουν άναυδα την νύχτα

Στιλπνά σαν μουσαμάδες των ψαράδων

Ενώ τα αστέρια της θαλασσης πλησιάζουν

Πρώτα λευκά και σχεδόν άχρωμα

Έπειτα κόκκινα και ζωηρά

Με τα πλοκάμια των σφαδάζοντα

Για το εφηβαίον και για τα στήθη

Των νεανίδων.

Οί αμμουδιές είναι διάστικτες από κογχύλια

Μ΄ένα φιλί λησμονημένο μεσ΄στα βότσαλα

Μ΄ένα πουλί που κούρνιασε στα στήθη

Κόρης γλυκιάς που του μιλάει και λέγει

Πουλί καλό πουλί χρυσό πουλί λαμπρό μαντάτο

Χαϊδεύοντάς το στα βυζιά της με λαχτάρα

Σαν χαϊμαλί της ηδονής ή σαν αγόρι.

Ο ουρανός είναι διάστικτος από πετράδια

Βάρκες με δίχτυα και ψαράδες πλησιάζουν

Για να ψαρέψουν πριν ο ήλιος τους προφτάσει

Της κόρες της ανατολής και της Ευρώπης.