Δε
χρειάζονταν να κτίσουμε Παρθενώνες
για
να μάθουμε να τυλίγουμε σουβλάκια.
Δε
χρειαζόταν να πουλήσουμε τόση πολύ
φιλοσοφία
για
να μας ταράζουν στα σταθεροποιητικά προγράμματα.
Δε
χρειάζονταν να κάνουμε τόσο ντόρο
για
το πολίτευμα της Δημοκρατίας
για
να μπορούν πέντε έξι οικογένειες
να
βασιλεύουν δημοκρατικά.
Δε
χρειάζονταν να ανάψουμε τόσα φώτα πολιτισμού
και
να μας έρχονται τόσο μεγάλοι λογαριασμοί.
Δε χρειάζονταν να μιλάμε
για
το μεγαλείο της Θερμοπύλιας πατρίδας
κι
οι πολεμιστές μας
να
πιάνουν τον Περσικό κόλπο
πολεμώντας
τον κάθε αμόλα καλούμπα κούλα
Ούτε
τόση νομοθεσία χρειάζονταν
γιατί
οι διαχειριστές του αχταρμισμού
μπερδεύονται
και αναπάντεχα
συναντάς
που και που κάτι το δίκαιο.
Δε
χρειάζονταν ούτε… ούτε...ούτε…
Μόνο
το ρόπαλο του Ηρακλή χρειάζονταν
από
αγριελιά με ρόζους για κάθε απατεώνα
που
πάτησε πάνω στο αίμα των Ελλήνων νεκρών
που
κράτησαν με τη ζωή τους αυτόν τον τόπο
και
σήμερα γλεντοκοπάν
πάνω
στη ιερή μνήμη ενός λαού
που
υπήρξε πραγματικά ένας φάρος
μέσα
στο μεγάλο σκοτάδι της ανθρωπότητας
και
στέκει τώρα στην άκρη του γνοφώδους χρόνου
της
τρικυμισμένης ανθρωπότητας
ερειπωμένος
πια
που
μέσα του κυκλοφοράν ακαταξίωτα φαντάσματα
δροσουλίτες
κάθε ατιμίας
και
κάθε έννοιας εκφυλισμού
κατοχυρωμένα
αυτο ικανοποιητικώς
με
το << ιερό >> δικαίωμα
της
προδοσιακής για την Αληθινή Δημοκρατία
κατεργασμένης
εφιαλτόσημης πατρογονοκρατίας.
Β.Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου