ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Φτωχή
μου φάτνη ταπεινή μικρού χωριού εκκλησία
στον
κόρφο σου μας έκρυβες σε χρόνια παιδικά
και
στ’αχνοθάμπο κεροφώς μ’ αγγέλων παρουσία
την
πάναγνη μας την ψυχή νανούριζε γλυκά
του
ψάλτη η σιγανή φωνή και του χωριού ποιμένα
που
έφτανε ως της Βηθλεέμ την Άγια τη βραδιά
τα
δέντρα μ’αστερόλαμπα ψηλά ήταν στολισμένα
με
μια χαρά και με πολύ αγάπη η καρδιά.
Και
που και που αναλαμπές από το άγιο βήμα
ημέρωναν
τον άγριο του κόσμου τον καιρό
<<Χριστός
γεννάται >> ακούγονταν καταβασίας ρίμα
χιονονυφάδες
άρχιζαν στη νύχτα το χορό.
Μ΄απόψε
στέκεις σκοτεινή και με σβηστά καντήλια
μόνη
σου τώρα συντροφιά εξόδιοι παλιοί
κι
απόδημοι στα μακρινά με τα σφιγμένα χείλια
που
ακούνε πόνου δοξαριές στης μνήμης το βιολί.
Ξύπνα
ιερέα έσχατε και χτύπα την καμπάνα
και
μεις οι ζωντανοί νεκροί θα ’ρθούμε όλοι εκεί
θλιμμένη
είναι μα ζωντανή η Αγιασμένη Μάνα
κάθε
παιδί της καρτερεί στα σπλάχνα της να μπει.
Β.Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου