Κυριακή 25 Αυγούστου 2019

Οι άνθρωποι του αποχωρισμού / Ψαράκης Κώστας


Οι άνθρωποι , συνέχισε ο Κύριος Ιάκωβος ,είναι μυστήρια όντα , και μάλιστα ο καθένας απ εμάς άλλο μυστήριο . Το μυστήριο του καθ ενός έχει μια άλλη ποιότητα.
Έγινε σιωπή , και στη σιωπή ήταν φανερό ότι ο Κύριος Ιάκωβος ζούσε την διέγερση αυτού που ήθελε να πεί ,όπως όταν θέλομε να αποκαλύψομε εκείνα τα λόγια που οι ίδιοι πολλές φορές έχομε πει στον εαυτό μας και μόνο σ αυτόν.
Χθές , άρχισε να λέει,σ ένα όνειρο ,ξέχασα πως τον έλεγαν , κάποιον , μιας ιστορίας τον ήρωα και σκέφτηκα -λέει- να ρωτήσω τον πατέρα μου , και ξαφνικά θυμήθηκα οτι ειναι νεκρός πολύ καιρό τώρα .
Και έπεσα σ ενα πηγάδι θλίψης οτι αυτό το όνομα θα χαθεί για πάντα διότι όλοι πέθαναν που γνώριζαν την ιστορία και το όνομα το ξεχασμένο .
Διότι δεν ειναι ο θάνατος σαν να γκρεμίζεται ένα σπίτι ή να πέφτει ένα δέντρο και τέλος .
Ο θάνατος ειναι μια δύνη που ρουφά και κλέβει από τούτο το κόσμο για πολύ καιρό ,ίσως και για πάντα τα ίχνη του ανθρώπου .
Και τον ήχο , και την εικόνα , και το γέλιο του και τις χειρονομίες του , και τον τρόπο που περπατούσε , και το βλέμμα του και και τη μυρωδιά του .
Και τη νιώθεις αυτή τη κρύα δύνη πιο πολύ στο δωμάτιο του πεθαμένου, να καταβροχθίζει αργά εικόνες, ήχους , φωνές , ιστορίες, ονόματα, που δεν θα υπάρξουν ποτέ ξανά σε τούτο το κόσμο ,κι αυτό ειναι πιο λυπηρό κι από τον ίδιο το θάνατο , αυτή η μαύρη τρύπα της αιώνιας λησμονιάς που καταπίνει στιγμές και γέλια , και κλάματα και δε χορταίνει ποτέ.
Κι ειναι σαν να μαζεύει ο ίδιος νεκρός τα πράγματά του, που τ άφησε όπως όπως ,έτσι όπως έφυγε ξαφνικά και τώρα γύρισε και τα μαζεύει , κι ειναι πολύ σκληρό αυτό να χάνεται από τα πράγματά του , διότι δεν παίρνει βέβαια τα πράγματα, αλλά τον εαυτό του από τα πράγματα κι από τις μνήμες που αντιστέκονται , μ ένα θλιμμένο χαμόγελο , όχι γι αυτόν αλλά για μάς .
Και το πιο σκληρό ειναι όταν θυμόμαστε αυτό το χαμόγελο από πάντα και την θλίψη στα μάτια .
Ειναι το χαμόγελο του αποχωρισμού ,αυτών , που γνωρίζουν πως θα φύγουν ,όπως και μεις άλλωστε γνωρίζομε οτι θα τους χάσομε , τους ανθρώπους του αποχωρισμού .
Κι είναι σαν να γνωρίζουν κάτι πολύ πιο μεγάλο απ ότι εμεις θα μπορούσαμε να καταλάβομε και δεν υπάρχει τρόπος να μας το πούν και είναι σαν αυτή η γνώση ,και η αίσθηση ότι δεν γίνεται να μεταδοθεί αυτή η γνώση, να δημιουργεί εκείνη την ποιότητα της θλιμμένης στοργής στο χαμόγελο και στο βλέμμα ….
Ο Κύριος Ιάκωβος σταμάτησε και μου χαμογελούσε , κι ήταν σαν να αναγνώριζε την ήττα του στο να εκφράσει με λόγια αυτό που ξεκίνησε να πεί.
- Αλλοίμονο σ όσους έχουν ζήσει στη ζωή τους ανθρώπους του αποχωρισμού , δεν υπάρχει μεγαλύτερη πληγή.
Κατέληξε και σώπασε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Σκοπός μας είναι η δημιουργία μιας Ανθολογίας Ποιημάτων από το σύνολο των Ελλήνων Ποιητών- Ποιητριών αλλά και ορισμένων ξένων, καθώς επίσης και κειμένων που έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον μας. Πιθανόν ορισμένοι ποιητές και ποιήτριες να μην έχουν συμπεριληφθεί. Αυτό δεν αποτελεί εσκεμμένη ενέργεια του διαχειριστή του Ιστολογίου αλλά είναι τυχαίο γεγονός. Όσοι δημιουργοί επιθυμούν, μπορούν να αποστέλλουν τα ποιήματά τους

στο e-mail : dimitriosgogas2991964@yahoo.com προκειμένου να αναρτηθούν στο Ιστολόγιο.

Θα θέλαμε να τονίσουμε ότι σεβόμαστε πλήρως τα πνευματικά δικαιώματα του κάθε δημιουργού, ποιητή και ποιήτριας και επισημαίνουμε πως όποιος δεν επιθυμεί την ανάρτηση των ποιημάτων του ή κειμένων στο παρόν Ιστολόγιο, μπορεί να μας αποστείλει σχετικό μήνυμα και τα γραπτά θα διαγραφούν.

Τέλος υπογράφουμε ρητά ότι το παρόν Ιστολόγιο δεν είναι κερδοσκοπικό και πως δεν η ανάρτηση οποιουδήποτε κειμένου, ποιήματος κτλ γίνεται με μοναδικό στόχο την προβολή της ποίησης και την γνωριμία όλων όσων ασχολούνται με αυτή, με το ευρύτερο κοινό του διαδικτύου.